«Ὀψέ
δέ σαββάτων, τῇ ἐπιφωσκούσῃ εἰς μίαν σαββάτων, ἧλθε Μαρία ἡ Μαγδαληνή,
καί ἡ ἄλλη Μαρία, θεωρῆσαι τὸν τάφον· καί ἰδού σεισμός ἐγένετο μέγας.
Ἄγγελος γάρ Κυρίου καταβάς ἐξ οὐρανοῦ προσελθών ἀπεκύλισε τόν λίθον ἀπό
τῆς θύρας καί ἐκάθητο ἐπάνω αὐτοῦ». (Ματθ. κη’,1-2)
Μετά
τήν παρέλευσιν πολλῶν αἰώνων καί τήν στιγμήν πού ὁ κόσμος εὐρίσκεται σέ
πλήρη ἄγνοια, ἀποστασία καί σήψη εὐδόκησε ὁ Θεάνθρωπος Σωτήρας Ἰησοῦς
Χριστός, ὁ Μεσσίας, ἐξ ἄκρας φιλανθρωπίας καί θεϊκῆς ἀγάπης νά φανερώσει
μέ μυστική κραυγή καί μέγα πνευματικό σεισμό, τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασή
Του, τήν Θεότητά Του καί τήν διαχρονική ζωντάνια τοῦ Παναγίου Τάφου Του
στά Ἱεροσόλυμα.
Εἰπώθηκε
σύν τοῖς ἄλλοις,ἀπό τά πιό ἐπίσημα ἐπιστημονικά χείλη: «Ὁ Τάφος τοῦ
Χριστοῦ στήν Ἱερουσαλήμ εἷναι ζωντανός» καί τοῦτο μετά ἀπό ἐπιστημονική
ἔρευνα, παρατήρηση καί ἀπόδειξη. Ἡ θαυμάσια αὐτή ἐπιστήμων καί ἄνθρωπος,
θά συγκαταριθμηθεῖ τήν ὥρα τῆς κρίσεως, μέ τίς ἅγιες μυροφόρες γυναῖκες
τήν ἐποχή τῆς ἐπιγείου παρουσίας τοῦ Χριστοῦ.
Ὄντως, ἄνθρωποι, ἡ κρίσις τοῦ Μεσσίου Ἰησοῦ, ἐγγύς. Γι΄αὐτό καί ἡ μυστηριακή κραυγή Του ἀπό τόν Πανάγιο Τάφο στίς ἡμέρες μας.
Ἡ
σιωπή τῶν ὑπερσύγχρονων μηχανημάτων, μπροστά στό βράχο πού ἐναπέθεσαν
τό πανάχραντο θεανθρώπινο σῶμα, κατά τήν ἡμέρα ἐκείνη τῆς ταφῆς καί ἡ
ἀπορία τῶν ἐγκρίτων ἐπιστημόνων, βεβαιώνουν τοῦ λόγου τό ἀληθές[1].
Ἡ θεϊκή προειδοποίησις σαφής: Τό μυστήριον τῆς Σταυρώσεως καί τῆς
Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος Ἰησοῦ, κατανοεῖται, διά τῆς πίστεως σ’Αὐτόν τόν
Μεσσίαν καί μόνον.
Αὐτή
ἡ ὀρθόδοξος πίστις στόν μόνον Ἀληθινό Τριαδικόν Θεόν καί ὅν ἀπέστειλε
Μεσσία Ἰησοῦν, δύναται, κατά τούς Ἁγίους, νά μεταποιήσει, νά
μεταστοιχειώσει πρός τό πνευματικότερον, τίς ψυχοσωματικές αἰσθήσεις τοῦ
πιστοῦ, ὥστε σιωπηλά, μυστικά καί ἀθόρυβα ὁ ἔσω τῆς καρδίας ἄνθρωπος νά
κατανοήσει ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι καί νά βιώσει, κοινωνώντας ἐμπειρικά τό
φοβερόν καί ὕψιστον μυστήριον τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.
Ἐν
τούτοις, τά ἀδιάψευστα πειστήρια τῆς ἐγγύτητας, τῆς δευτέρας παρουσίας
τοῦ Μεσσίου εἶναι γνωστά στούς θέλοντας σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν
ἀληθείας ἐλθεῖν.
1ο) σημεῖον εἰς τά ἔθνη: Ἡ σύναξις τῶν Ἰσραηλιτῶν ἀπό τῶν τεσσάρων πτερύγων τῆς γῆς εἰς τά ἐδάφη τῶν πατέρων τους.
«Καί
ἀρεῖ σημεῖον εἰς τά ἔθνηκαί συνάξει τούς ἀπολομένους Ἰσραήλ καί τούς
διεσπαρμένους τοῦ Ἰούδα συνάξει ἐκ τῶν τεσσάρων πτερύγων τῆς γῆς».
(ἀνάγνωσμα προφητείας Ἡσαϊου εἰς τήν τριθέκτη τῆς Πέμπτης τῆς
Γ’ἑβδομάδας τοῦ Τριωδίου).
Τό
ὄνομα τοῦ πρώτου ἄρχοντος τοῦ νέου κράτους, Δαυΐδ (DavidBen-Gurion) καί
τό ὄνομα τοῦ στρατηγοῦ πού ἐλευθέρωσε τἠν Ἱερουσαλήμ, Μωϋσῆς
(MosheDayan) τό 1967. Τυχαῖο;
2ο)σημεῖον:
Μόλυνση τοῦ 1/3 τῶν ὑδάτων τῆς γῆς. «καί τό ὄνομα τοῦ ἀστέρος λέγεται ὁ
Ἄψινθος, καί ἐγένετο τό τρίτον τῶν ὑδάτων εἰς ἄψινθον, καί πολλοί τῶν
ἀνθρώπων ἀπέθανον ἐκ τῶν ὑδάτων, ὅτι ἐπικράνθησαν». (Ἀποκ.Ἰωάν.η’,11).
3ο)σημεῖον:
Τό ἐπικείμενο σφράγισμα, κατ’ἀρχήν στήν κάρτα καί ἀμέσως στό χέρι ἤ στό
μέτωπο, τοῦ ἀριθμοῦ 666. «Καί ποιεῖ πάντας… καί ὁ ἀριθμός αὐτοῦ χξς΄».
(Ἀποκ.Ἰωάν. ιγ΄,16-18)
4ο) σημεῖον: Ἡ ἀποστασία τῶν ἀνθρώπων καί ἡ δουλεία τους σέ πάθη φιλαυτίας καί βλασφημίας. (Ρωμ. A’, 16-32) καί (Β’Τιμ.,Γ’,1-9).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Ἀγαπητοί
μου ἀδελφοί, ἐπειδή καί οἱ Ἰουδαῖοι σημεῖον αἰτοῦσι, καί οἱ Ἕλληνες
σοφίαν ζητοῦσιν, ὁ Μεσσίας Ἰησοῦς μᾶς ἀπεκάλυψε σήμερα στὀν Πανάγιο Τάφο
Του, ὅτι καί γιά τούς Ἰουδαίους καί γιά τούς Ἕλληνες καί γιά κάθε
καλοπροαίρετον ἄνθρωπον ἐπί τῆς γῆς, Αὐτός ὁ Κύριος εἶναι ὁ Μόνος καί
Μοναδικός Σωτήρας τοῦ κόσμου, ὁ ἀληθινός Ὑιός τοῦ Θεοῦ καί ἐν Ἀγίῳ
Πνεύματι, Ὑιός τῆς Παρθένου. Δηλαδή, ὁ Ἀναστάς Ἰησοῦς εἶναι ἡ Σοφία καί ἡ
Δύναμις τοῦ Θεοῦ Πατρός καί δέν ὑπάρχει ἄλλο ὅνομα στόν οὑρανό καί στή
γῆ,πού νά δύναται κάποιος νά πετύχει τή λύτρωση καί τή σωτηρία του.
(Α’Κορ.α’,22-24)
Ἀδελφοί μου, μία ἀληθινή μετάνοια μᾶς ἀπομένει. Χαίρετε καί ἀγαλλιᾶσθε.
«Νυνί δέ Χριστός ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο». (Α’Κορ.,ιε’,20)
Χριστός Ἀνέστη, χαρά μου. Ἁμήν.
[1]«Σιγησάτω
πᾶσα σάρξ βροτεία,καί στήτω μετά φόβου καί τρόμου,καί μηδέν γήϊνον
λογιζέσθω…καί δοθῆναι εἰς βρῶσιν τοῖς πιστοῖς.»(Χερουβικόν Μ.Σαββάτου
ἑσπέρας)
