Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς
Τό μυστήριον αὐτό, της ενανθρωπήσεως, εἶναι τόσον μεγάλον καί τόσον
πρωτοφανές καί μοναδικόν, ὥστε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός δικαίως νά
λέγῃ ὅτι ὁ Θεάνθρωπος εἶναι «τό μόνον καινόν ὑπό τόν ἥλιον».
Θά προσέθετα: καί τό πάντοτε καινόν, τό καινόν τό μή παλαιούμενον,
οὔτε εἰς τόν χρόνον, οὔτε εἰς τήν αἰωνιότητα. Ἀλλ’ εἰς τόν Θεάνθρωπον
καί μέ τόν Θεάνθρωπον καί ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος ἔγινε ἕν «καινόν» ὄν ὑπό
τόν ἥλιον, ἕν ὄν θεϊκόν, θεανθρώπινον, κατά Θεόν σπουδαῖον καί
πολύτιμον, θείως αἰώνιον καί σύνθετον.
Τό μυστήριον τοῦ Θεοῦ καί τό μυστήριον τοῦ ἀνθρώπου ἡνώθησαν
ἀχωρίστως, και οὕτως ἔγινε ἕν δυενικόν μυστήριον ἤ μάλλον τό
παν-μυστήριον τοῦ ὄντος καί παντός τοῦ ὑπάρχοντος.
Πηγή: Αρχιμ. Ιουστίνου Πόποβιτς, “Η Ορθόδοξος Εκκλησίας και ο Οικουμενισμός”,
Έκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη, Θεσ/νίκη 1974.
https://paraklisi.blogspot.gr/2017/03/blog-post_269.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου