ΑΓΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΗ

ΑΓΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΗ

Είναι ιδιαιτέρως σωτήριο να τρέφουμε την ψυχή μας με τον Άφθαρτο και Άγιο Άρτο. Αν τύχει να πεθάνει ο άνθρωπος την ημέρα κατά την οποία μετέλαβε των Αχράντων Μυστηρίων, τότε, χάριν της Αγίας Μεταλήψεως , την ψυχή του θα παραλάβουν στα χέρια τους οι άγιοι Άγγελοι , και όλες τις επουράνιες δοκιμασίες θα τις περάσει άνετα.

ΟΣΙΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΟΣ

Κατά το Μυστήριο της μετάνοιας, ή κατά την εξομολόγηση , η οποία είναι ένα και το αυτό, σχίζονται τα γραμμάτια, δηλαδή καταστρέφεται το χειρόγραφο των αμαρτιών μας, και η Μετάληψη του Τιμίου Σώματος και Αίματος του Χριστού μας παρέχει τις δυνάμεις ώστε να αναγεννηθούμε πνευματικά.

ΟΣΙΟΣ ΒΑΡΣΑΝΟΥΦΙΟΣ

Μετά τη Μετάληψη, πρέπει να ζητήσουμε από τον Θεό να διατηρήσουμε επαξίως τη Δωρεά και ο Θεός να μας δώσει τη δύναμη να μην γυρίσουμε πίσω, δηλαδή στις παλιές μας αμαρτίες.

Εάν με πίστη ανεπικρίτως μεταλαμβάνουμε τα Μυστήρια του Σώματος κι του Αίματος του Χριστού, τότε όλες οι μηχανορραφίες του εχθρού οι οποίες μας στενοχωρούν μένουν αργές και ανενεργές. Ανεπικρίτως δε  μεταλαμβάνουμε ,όταν συμμετέχουμε στο Μυστήριο αυτό, πρώτον, με ειλικρινή και ταπεινή μετάνοια, εξομολόγηση όλων των αμαρτιών μας και με ακλόνητη αποφασιστικότητα να μην επανέλθουμε σε αυτές, και, δεύτερον, αν συμμετέχουμε χωρίς μνησικακία, συμφιλιωμένοι στα βάθη της καρδιάς μας με όλους όσοι μας λύπησαν

ΟΣΙΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Δύσκολο να πει κανείς τί είναι καλύτερο∙ να μεταλαμβάνουμε συχνά ή σπανίως των Αγίων Μυστηρίων του Χριστού. Ο Ζακχαίος υποδέχθηκε με χαρά  στο σπίτι του τον αγαπημένο επισκέπτη, τον Κύριο, και καλώς έπραξε. Ενώ ο εκατόνταρχος , από ταπεινοφροσύνη , αναγνωρίζοντας την αναξιότητά του, δεν αποφάσισε να τον δεχτεί και καλώς έπραξε και αυτός. Οι πράξεις του ,αν και ερχόμενες σε αντίθεση, είναι ταυτόσημες ως προς το κίνητρο. Και ενώπιον του Θεού φάνηκαν εξίσου άξιες. Η ουσία βρίσκεται στο ότι πρέπει να ετοιμάζουμε δεόντως τον εαυτό μας για το μέγα Μυστήριο.

ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΩΝ

Πηγή: «ΟΠΟΥ ΘΕΟΣ, ΓΑΛΗΝΗ

Πνευματικές παραινέσεις

Των Γερόντων της Όπτινα»

Επιμέλεια-Πρόλογος 

ΗΛΙΑΣ ΛΙΑΜΗΣ

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ – SCHOOLWAVE – MEGADEATH

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

 ΑΘΗΝΩΝ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ

 S C H O O L W A V E

M E G A D E A T H

Ένας γόνιμος διάλογος για την παρουσίαση της ομιλίας

στο αντιαιρετικό Σεμινάριο της Ιερά Μητροπόλεως Γλυφάδος. 

«Ο π. Ιωάννη Ζώτος, υπεύθυνος Αντιαιρετικού Αγώνα της Ιεράς Μητροπόλεως Σταγών και Μετεώρων Tη Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014 στις 6.30 μ.μ., στην αίθουσα του Ιερού Ναού Αγίου Παντελεήμονος «ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΟΥ» Νοσοκομείου Βούλας,  πραγματοποιήθηκε η μηνιαία Σύναξη του Αντιαιρετικού Σεμιναρίου της Ι.Μ. Γλυφάδας, Ε. Β. Β. και Β., με ομιλητή τον Αιδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο π. Ιωάννη Ζώτο, υπεύθυνο Αντιαιρετικού Αγώνα της Ιεράς Μητροπόλεως Σταγών και Μετεώρων, ο οποίος  ανέπτυξε το θέμα: «Schoolwave festival και άλλα νεανικά φεστιβάλ». Στο πρώτο μέρος της ομιλίας του,  ο π. Ιωάννης παρουσίασε πλούσιο εποπτικό υλικό και έκανε μία σύντομη ιστορική αναδρομή του κινήματος Schoolwave, όπως ξεκίνησε με τα έντυπα SCHOOLHΚI και  SCHOOLIGANS, επεκτάθηκε με Διαδικτυακή παρουσία και εξελίχθηκε σε μουσικό φεστιβάλ από το 2005 έως σήμερα. Τα αρχικά φεστιβάλ γίνονταν μόνο στην Αθήνα με συμμετοχή μαθητών, αλλά στη συνέχεια διοργανώνονταν σε όλη την Ελλάδα, με συμμετοχή μαθητών και φοιτητών. Η κύρια φιλοσοφία τους είναι να κάνουν τα παιδιά ό,τι θέλουν και να το κάνουν τώρα! Η λογική τους είναι να απαιτούμε και να έχουμε μόνο δικαιώματα. Στο δεύτερο μέρος της ομιλίας, ο π. Ιωάννης παρουσίασε  σκηνές και αποσπάσματα από διάφορα φεστιβάλ, με εικόνες και δρώμενα που χαρακτηρίζονται από αγριότητα, βίαιη συμπεριφορά, καθώς και βλάσφημο ή σατανιστικό περιεχόμενο. Η στροφή κατά της Εκκλησίας και κατά των θρησκειών είναι στη βάση της φιλοσοφίας του Schoolwave, που προβάλλει σαφή αντιχριστιανικά μηνύματα και ακραίες συμπεριφορές. Το κίνημα  Schoolwave έχει πολύ μεγάλη διάδοση σήμερα και, παρότι αυτοπαρουσιάζεται ως αγώνας για την απόκτηση ελευθερίας, έχει ενταχθεί στο σύστημα και μάλιστα έχει αποκτήσει εμπορικό χαρακτήρα. Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως» (από εδώ και στο εξής: Σχ.1) Ξεκινάει μια πρώτη κριτική με τα εξής σχόλια: «Η προσέγγιση είναι σαφέστατα μονομερής, αν πράγματι περιορίζεται μόνο σε αυτά. Ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος παλαιότερα είχε δώσει συνέντευξη στο περιοδικό αυτό (“Schooligans”) και είχε πει πολύ αξιολογότερα πράγματα από τα ανωτέρω. Προσωπική γνώμη εκφράζω… Καλησπέρα σας. :-)» (από εδώ και στο εξής: Σχ.2) Δίνεται μια αρκετά ικανοποιητική και ουσιαστική απάντηση: «1) Δεν είναι ούτε διακριτικό, ούτε θεμιτό να κρίνουμε μια 3ωρη παρουσίαση από την περίληψή της. 2) Εσύ έχεις πράγματι γνώση για τα τεκταινόμενα στο χώρο; Επί παραδείγματι έχεις υπ’ όψη σου αυτά τα άρθρα http://www.egolpion.com/schoolwave_cyprus.el.aspx http://www.egolpion.com/schoolwave_13.el.aspx ; 3) Ο Μακαριστός προφανώς μίλησε θετικά για την προσπάθεια των παιδιών. Είσαι σίγουρος ότι γνώριζε το υπόβαθρο της κίνησης το οποίο είναι δυσδιάκριτο ή ασαφές και προϋποθέτει μελέτη και έντονη παρακολούθηση του χώρου; Και μια διευκρίνηση. Το θέμα πράγματι είναι τα παιδιά. Όχι όμως ως θύτες αλλά ως θύματα ενός συστήματος που εκμεταλλεύεται στυγνά τον πόθο τους για ελευθερία και αγάπη. Ολόκληρη η κριτική ασκείται σε αυτό ακριβώς το αντίχριστο σύστημα του όφεως.» (από εδώ και στο εξής: Σχ.3) «philalethe00 said: Φεβρουαρίου 20, 2014 στις 11:19 μμ Καλησπέρα και ζητώ συγγνώμην για την καθυστερημένη απάντηση. 1)Δεν θέλω να αδικήσω κάποια εισήγηση, αλλά, αν πράγματι πρόκειται για την περίληψη, τότε έχω να πω ότι η προσέγγιση είναι ατυχής στην καλύτερη περίπτωση. 2)Έχω μερική γνώση μόνο πράγματι. Προφανώς συγκροτήματα όπως αυτά που αναφέρονται μέσα στο άρθρο έχουν ενδεχομένως προβληματική κοσμοθεωρία κ.λπ. Όμως αρκεί να πούμε πως η κύρια μορφή ενός από τα γνωστότερα και πλέον επιτυχημένα συγκροτήματα της “heavy metal”, ο Dave Mustaine των Megadeth, δεν δέχθηκε να παίξει στην ίδια σκηνή με τους “αντιμαχόμενους της χριστιανική υποκρισία” “Ρότινγκ Κράιστ”. Το να τα βάζουμε όλα στο ίδιο τσουβάλι όπως κάνει το συγκεκριμένο άρθρο δια των παραθεμάτων του είναι τουλάχιστον άδικο και ανόητο.  Rotting Christ 3)Τρίτον, ο Μακαριστός έχει δηλώσει κάτι σαν (από μνήμης) ότι “οι νέοι δικαίως επαναστατούν εναντίον της υποκρισίας των μεγαλυτέρων και της γενιάς των γονέων τους”. Αυτή είναι μια ολότελα διαφορετική προσέγγιση από το “Η κύρια φιλοσοφία τους είναι να κάνουν τα παιδιά ό,τι θέλουν και να το κάνουν τώρα! Η λογική τους είναι να απαιτούμε και να έχουμε μόνο δικαιώματα.” Ας υποθέσουμε ότι τα παιδιά αυτά θέλουν όλα τα λάθος πράγματα. Σημασία έχει να καταλάβουμε τον τεράστιο σεβασμό του Θεού απέναντι στην ανθρώπινη προσωπικότητα, η οποία χτίστηκε κατ’ εικόνα Του φυσικά. Όπως έχει εξηγήσει και ο άγ. γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ, στην Εκκλησία μιλάμε για υπακοή και όχι για πειθαρχία. Και η υπακοή προϋποθέτει την ελευθερία και την ελεύθερη αποδοχή. Κάποιες λίγες σκέψεις έχω γράψει εδώ, για όποιον ενδιαφέρεται :  Αυτά και ευχαριστώ για την φιλοξενία. Δεν λέω τα παραπάνω εχθρικά ή ο,τιδήποτε, απλώς προς προβληματισμόν.» (από εδώ και στο εξής: Σχ.4) Από σχόλια στο ιστολόγιό μας

Σχολιασμός των ως άνω.

Η γ΄ τοποθέτηση (Σχ.3), έχοντας πιάσει το πραγματικό νόημα του θέματος που αναπτύχθηκε, αν και δεν ήταν παρών (όπως και ο συντάκτης της β΄ τοποθέτησης {Σχ.2}) απαντάει πολύ εύστοχα και επιτυχημένα δείχνοντας ότι έχει δουλέψει το εν λόγω αντικείμενο συγκριτικά με τον πρώτο, που στην καλύτερη εκδοχή το αγνοεί. Πιστεύω όλοι θα συμφωνήσουμε σε μια πρώτη παραδοχή. Ότι πάντοτε μια περίληψη και μάλιστα από έναν ακροατή και όχι από τον ίδιο ομιλητή, έχει μεγάλες πιθανότητες να μην αποδώσει κατά τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια  το κεντρικά σημεία, τα οποία και επιχειρήθηκαν διεξοδικώς να αναπτυχθούν. Ο σκοπός της ενημέρωσης, της Ι.Μ.Γλυφάδας δεν ήταν καν μια περίληψη, ήταν μια ψιλή περιγραφή σε δύο προτάσεις του στίγματος με το τι ασχολήθηκε η εν λόγω παρουσίαση. Ας λάβουμε κάτι υπόψη και για τις περιλήψεις. Πάντοτε μια περίληψη αδικεί την οποιαδήποτε παρουσίαση διότι η σύνοψη ως είθισται είναι ένα κομμάτι, ένα απόσπασμα, ένα μέρος του όλου θέματος. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για έναν εξαιρετικά ειδικό και δύσκολο θέμα που απαιτεί πολλές προϋποθέσεις για την πληρέστερη κατανόησή του. Εδώ και 30 χρόνια, υπάρχει ανύπαρκτη επιστημονική, παιδαγωγική, κοινωνική αν θέλετε και ποιμαντική κάλυψη με ελάχιστες μόνο υποτυπώδεις, μέτριες εξαιρέσεις, πάνω στις επιδράσεις της ροκ και μέταλ σκηνής στον ευάλωτο ψυχισμό των εφήβων και των νέων, και που αυτό αποτελεί το υπόβαθρο της Schoolwave φιλοσοφίας. Μια περίληψη δεν λειτουργεί ποτέ ως αναλυτική επεξήγηση των εννοιών μιας παρουσιάσεως αλλά δίνει ένα καίριο στίγμα προϊδέασης του περιεχομένου το οποίο πρόκειται να αναπτυχθεί. Ακόμα και ο ίδιος ο ομιλητής να την συνέτασσε, θα ήταν και πάλι ένα μικρό ψιχίο, ένα ελάχιστο τμήμα της εμπεριστατωμένης και άψογα τεκμηριωμένης επιστημονικής εργασίας, που αναπτύχθηκε για 2,5 ώρες. Παρόλα αυτά το κείμενο της Ι.Μ.Γλυφάδας είναι άρτιο νοηματικά. Όπως η κοινή λογική προτάσσει για την στοιχειώδη γνωριμία οποιουδήποτε ενδιαφερόμενου με το θέμα, αναπόφευκτα θα έπρεπε τουλάχιστον να υφίσταται μια ελάχιστη προϋπόθεση: και αυτή δεν είναι άλλη από την φυσική παρουσία. Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι ο χρόνος δεν τον έφτασε για να το αναπτύξει στις αληθινές διαστάσεις που έχει και έτσι να διασαφηνίσει έτι περισσότερο καίριες παραμέτρους και πολύπλευρες πτυχές που διαθέτει, η αναλυθείσα θεματική ενότητα. Να σημειώσουμε ότι αυτή η περίληψη δεν ήταν πριν αλλά μετά την ομιλία. Και το σημαντικότερο: Δεν την συνέταξε ο ομιλητής αλλά κάποιο τίμιο μέλος της Εκκλησίας, ως εκπρόσωπος της Ιεράς Μητροπόλεως που την παρακολούθησε και θεώρησε ότι θα ήταν καλό να προσθέσει ένα λιθαράκι αληθινής γνώσης και γνωριμίας με το πραγματικό τσουνάμι επελάσεως του νεοσατανισμού, της black metal ιδεολογίας, του αποκρυφισμού, της μαγείας, του παγιωμένου δόγματος της ευρύτερης ροκ και μέταλ δυναστείας με τα παράγωγά της (sex, drugs και rock n’ roll). Οι εισβολείς της μέταλ μανίας, φανερώνουν το πραγματικό τους πρόσωπο και επελαύνουν ανεμπόδιστοι και στην ελληνική κοινωνία ενώ προσβάλλουν τα ημέτερα προμαχώματα των ιδανικών της ρωμηοσύνης, του Ελληνισμού. Τα ευάλωτα τείχη που δέχονται τον ανηλεή βομβαρδισμό των πνευματικών επιθέσεων είναι οι επίλεκτες δυνάμεις του Γένους μας. Αυτές οι δυνάμεις είναι η νεολαία μας, το σχολείο μας, οι ανήλικοι απροστάτευτοι μαθητές μας. Η ομιλία αυτή είναι ιστορική (όπως και άλλες ομιλίες που αναπτύσσονται σε άλλα παρεμφερή αντικείμενα, του αντιαιρετικού Σεμιναρίου Γλυφάδος), διότι αποτελεί τομή για τα ελληνικά δεδομένα για πολλούς λόγους, ένας εκ των οποίων είναι η πολυπρισματική διερεύνηση του θέματος και η πρωτοτυπία του, στον ελλαδικό αλλά και στον κυπριακό χώρο. Έχει αναφερθεί ως ελάττωμα που χαρακτηρίζει πολλές φορές, εμάς τους Έλληνες, ότι έχουμε μια εντύπωση ότι τα ξέρουμε όλα. Αυτό μας οδηγεί πολλές φορές σε βεβιασμένες κρίσεις και ως εκ τούτου και σε λανθασμένα συμπεράσματα. Αντί λοιπόν, να υποστηρίζουμε και να ενισχύουμε τέτοιες ενέργειες, σαν την ομιλία-σταθμό στα ελληνικά χρονικά, γινόμενοι με αυτόν τον τρόπο και πιο υπεύθυνοι, με εξαιρετικά εύκολο τρόπο πετροβολάμε και πολυβολούμε τέτοιες πρωτοβουλίες, συχνά με επιχειρήματα που στερούνται τις περισσότερες φορές λογικής. (σχ.2,4)

 Μετά από αυτά τα εισαγωγικά ας μεταφερθούμε ξανά στο σχ.2  («Η είναι σαφέστατα μονομερής, αν πράγματι περιορίζεται μόνο σε αυτά…») και ας συνοψίσουμε:

 1) Η μονομέρεια εφόσον υπάρχει, υφίσταται αποκλειστικά στην περίληψη της εισηγήσεως και όχι σε αυτήν καθ’ εαυτήν την ομιλία.

2) Η περίληψή είναι πάντα λίαν περιεκτική συγκριτικά με το σώμα της κύριας εισηγήσεως

 3) Η περίληψη (σχ.1) (που επέφερε τον σχολιασμό 2), είναι προϊόν ποιμαντικής ευαισθησίας τίμιου και υπευθύνου μέλους της αντιαιρετικής συνάξεως της Ι.Μ.Γλυφάδας, ο οποίος και την παρακολούθησε. Ο εισηγητής δεν γνώριζε το εν λόγω κείμενο, ούτε και τον συντάκτη αυτού και πολύ περισσότερο δεν το είχε ο ίδιος εκπονήσει, ο οποίος και κοπίασε για την λίαν επιτυχημένη συλλογή του υλικού και την πρότυπη ανάδειξη του θέματος του, για το Schoolwave. Παρόλο που συμφωνεί πλήρως με το πνεύμα του ομιλητή.

4) Είναι επιπόλαια, ρηχή, άδικη και επιφανειακή μια κριτική στο βαθμό που κάποιος δεν έχει ασχοληθεί με τους στοιχειώδες κανόνες λειτουργίας της rock και metal κοινότητας, με τον τρόπο λειτουργίας του πολυτασικού αποκρυφισμού. Η παρουσίαση ξεπέρασε και τις πιο αισιόδοξες προσδοκίες αφού με συστηματικό και επιστημονικό τρόπο εξέτασε και ανέλυσε τις παραμέτρους του θέματος.

5)Πόσο μάλλον είναι επιπόλαια, ρηχή, άδικη και επιφανειακή μια κριτική όταν εξασκεί κριτική  σε κάτι που ο ίδιος ήταν απών.

Συνεχίζοντας την ανάγνωση του σχολίου 2, διαβάζουμε τα εξής:

 «Ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος παλαιότερα είχε δώσει συνέντευξη στο περιοδικό αυτό (“Schooligans”) και είχε πει πολύ αξιολογότερα πράγματα από τα ανωτέρω.»  Ο συλλογισμός αυτός είναι ανεδαφικός, μετέωρος, ρηχός, μεροληπτικός, εμπαθής και γιατί όχι και ψευδής. Το επιχειρούμενο είναι να κατασταθεί αναξιόπιστη η ιστορική αυτή παρουσίαση, να προσβληθεί η μέγιστη αξία της στην ελληνική κοινωνία, με επιχειρήματα πανικού να αφεθεί να αιωρείται στον αέρα ότι ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Αθηνών κυρός Χριστόδουλος, ήταν δήθεν κατά πολύ πιο αξιόλογος από το ήθος και την εξέταση του θέματος από τον π.Ιωάννη. Και αυτός ο αστήρικτος συλλογισμός, που δύναται να επηρεάσει μόνο τους αδαείς καταρρέει κυριολεκτικά σαν χάρτινος πύργος από τους ως άνω αποδεικτικούς συλλογισμούς. Ας αναφέρουμε προς ενίσχυση της αληθείας και άλλα έτερα ισχυρά επιχειρήματα. Είναι αδύνατη, με βάση τη κοινή λογική, μια σύγκριση των δύο μεγεθών: της ομιλίας του π.Ιωάννη με τη συνέντευξη του μακαριστού αρχιεπισκόπου Αθηνών. Και αυτό απλά γιατί όπως προκύπτει ο αγαπητός philalethe00 αγνοεί πλήρως το περιεχόμενο του θέματος της ομιλίας του π.Ιωάννη, για αυτό και καθίσταται αδύνατο οποιαδήποτε απόπειρα συγκρίσεως με την συνέντευξη του μακαριστού. Ακόμα όμως και αν παρακάμψουμε αυτή την παράμετρο, πάλι αποδεικνύεται από τα κάτωθι που θα παρατεθούν, ότι αγνοεί την θεολογία της Εκκλησίας, και ότι έχει ελάχιστη έως ανύπαρκτη γνώση των κειμένων και της θεολογίας του αοίδιμου αρχιεπισκόπου. Αυτό που δεν είναι και τόσο έντιμο για τον σεβαστό αδελφό philalethe00 είναι να προσπαθήσει να φέρει σε αντιπαράθεση μια άρτια επιστημονική έρευνα με την επιχειρηματική δεινότητα του μακαριστού. Αυτό εάν δεν ισχύει τότε πρόκειται μάλλον για ακούσιο (από άγνοια) ή εκούσιο (από σκοπιμότητα) ατόπημα, κατασυκοφάντησης και λασπολογίας κεκοιμημένου αρχιερέως, και αξιότιμου κληρικού και καθηγητού. Ως εκ τούτου ο αοίδιμος αρχιεπίσκοπος δεν εξέφρασε, στην παρούσα συνέντευξη μια προτεσταντικώ τω τρόπω υποκειμενική, ατομική διδασκαλία αλλά εξέφρασε με πολλή αγάπη και έναν απίστευτο ρεαλισμό το γνήσιο και πηγαίο του ενδιαφέρον για τα ζωτικά θέματα που απασχολούν τον εφηβικό κόσμο, κατέθεσε με έναν απαράμιλλο τρόπο την θεανθρώπινη αναστάσιμη εμπειρία της Εκκλησίας προσαρμοζόμενη στο αντιληπτικό επίπεδο της εφηβικής αναζητήσεως για ένα βαθύτερο νόημα ζωής. Θεωρούμε ότι ο αοίδιμος αρχιεπίσκοπος Αθηνών όχι μόνο δεν “πούλησε” τις αρχές του για χάρη μιας εφήμερης προσωρινής αποδοχής, όχι μόνο δεν διαπραγματεύθηκε το εμπειρικό βίωμα της Εκκλησίας χάριν μιας νόθας εκκοσμικευμένης εμπειρίας, όχι μόνο δεν συμβιβάσθηκε και δεν υιοθέτησε αυτονομημένες, αυτάρκεις, εγωτικές παρά φύσιν καταστάσεις χάριν της φαινομενικής παντοδυναμίας επικρατήσεώς τους αλλά φανέρωσε την ολοφώτεινη, ακτινοβολούσα κοινωνία της εν Χριστώ ζωής, που αλάνθαστα αποκαλύπτεται στα χαριτωμένα, αείφωτα πρόσωπα των θεουμένων, των αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Ας δούμε κάποια σημεία από την όντως εμπνευσμένες απαντήσεις του:                                                                                     

«Πίστευα και πιστεύω ότι αληθινά ελεύθερος είναι ο άνθρωπος που δεν είναι υποχείριο στα πάθη και στα ένστικτά του. Αν εξαιρέσει κανείς το ένστικτο της αυτοσυντήρησης (δεν μπορείς να πεις "δεν θα φάω", γιατί θα πεθάνεις), όλα τα άλλα ένστικτα τιθασεύονται. Ακόμα και το σεξουαλικό…. Αλλά σας προειδοποιώ ότι ο δρόμος της ελευθεριότητας και ασυδοσίας στο θέμα το σεξουαλικό, είναι καταπίεσις των συναισθημάτων και όχι κατάφασις των συναισθημάτων… Κοντολογίς, θα σας έλεγα ότι η αντίληψις του κόσμου ποικίλλει ανάλογα με τις εποχές. Η πίστη μας όμως δεν αλλάζει. Είναι λόγος Θεού, ο οποίος δεν υπόκειται σε καιρικές μεταβολές…. Δυστυχώς τα κανάλια εξαντλούνται σε πράγματα που δεν ενδιαφέρουν τον κόσμο τόσο πολύ.  Παλιά σας βλέπαμε τακτικά να λέτε ανέκδοτα. Τώρα όχι. Γιατί τα κόψατε; Δεν τα έκοψα, τα εμείωσα, διότι έγινε μεγάλη εκμετάλλευση από αυτούς που θέλουν να με επικρίνουν. Δεν κατάλαβαν ποτέ αυτοί οι μικρόψυχοι ότι ο Αρχιεπίσκοπος λέει τα ανέκδοτα στα πλαίσια μιας ποιμαντικής, "επιθετικής" ας πούμε, συμπεριφοράς απέναντι στα παιδιά, προκειμένου να έρθει πιο κοντά τους. Και το χειρότερο είναι το εξής: Όποτε εγώ πηγαίνω στα σχολεία, συζητώ με τα παιδιά επί πολλή ώρα για σοβαρά πράγματα. Αφού τελειώσω, τα ίδια τα παιδιά με ρωτάνε "δεν θα μας πείτε τώρα ένα ανέκδοτο;" και λέω "να σας πω!". Ε λοιπόν, τα κανάλια παίρνουν και δείχνουν μόνο το ανέκδοτο!  Και διαστρεβλώνουν έτσι την εικόνα σας;  Ακριβώς. Για μεγάλο χρονικό διάστημα έδιναν στον ελληνικό λαό την εντύπωση ότι ο Αρχιεπίσκοπος λέει μόνο ανέκδοτα, άρα είναι ένα γελοίο πρόσωπο, ένα πρόσωπο γραφικό. Γι' αυτό κι εγώ πλέον, λέω ανέκδοτα μόνο όταν οι κάμερες δεν είναι μπροστά. Εμάς θα μας πείτε ένα;  (γέλια) Θέλετε ε; Άμα ξέρετε…  Ξέρω, πώς δεν ξέρω! Ωραία, θα το φυλάξουμε για το τέλος… Είπατε κάποτε προς τους νέους "Σας πάω! Ελάτε όπως είστε!". Λοιπόν, δεν ξέρουμε αν το προσέξατε, αλλά ένας από εμάς ήρθε με σκουλαρίκι…  Ναι, το πρόσεξα… ο Δημήτρης, έτσι; …Ποτέ δεν έδωσα σημασία στην εξωτερική εμφάνιση. Πιστεύω ότι τα παιδιά δικαίως επαναστατούν εναντίον της γενεάς των γονέων τους, γιατί η δική μας γενεά έχει προσφέρει πολύ κακές υπηρεσίες στη νεολαία με αυτή την υποκρισία που την χαρακτηρίζει. Κι επειδή τα παιδιά είναι έξυπνα, μας έχουν εν πολλοίς σιχαθεί και γι' αυτό αντιδρούν στο κοινωνικό κατεστημένο. Εμένα πιο πολύ με ενδιαφέρει η ψυχή τους. Θα λέγατε όμως στο Δημήτρη "βγάλ' το";  Θα σας πω κάτι που συνέβη κατά την επίσκεψη ενός Λυκείου στην Αρχιεπισκοπή. Ένα παιδί την ώρα που ετοιμαζόταν να μπει, βγάζει το σκουλαρίκι του. Οι δημοσιογράφοι απ' έξω του λένε: "Γιατί το βγάζεις; Αφού σας είπε 'ελάτε όπως είστε'". Και το παιδί απαντά: "Εκείνος έτσι είπε και καλά έκανε που το είπε, αλλά εγώ νομίζω ότι για να σεβαστώ το πρόσωπό του, πρέπει να το βγάλω" …Άποψη ενός παιδιού. Ε τώρα, εμμέσως, του "τη λέτε" του Δημήτρη…  Όχι, δεν λέω τίποτα. Εσείς το εθέσατε το θέμα. Εγώ όταν χαιρέτησα τον Δημήτρη και είδα ότι έχει αυτά που έχει στο αυτί του και στη μύτη του, είπα τίποτα; Όχι, αλλά τι σκεφτήκατε ρωτάμε…  Ούτε σκέφτηκα τίποτα κακό. Επιμένουμε: Θα του δίνατε συμβουλή να το βγάλει;  Κοιτάξτε... Μόνος του θα το βγάλει όταν θα ωριμάσει λίγο περισσότερο και θα δει ότι το σκουλαρίκι δεν του προσθέτει τίποτα. Δεν του αφαιρεί και τίποτε όμως…  Ναι, συμφωνώ… Ξέρεις, πρέπει κανείς να κάτσει να σκεφθεί γιατί ντύνεται έτσι ένα παιδί. Μπορεί να θέλει "να μας μπει στη μύτη". Μπορεί να θέλει να προβληθεί για να τον κοιτάξουν όλοι. Μπορεί και απλά να του αρέσει αισθητικά.  Ναι, μπορεί.  Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά! (γέλια) Τέλος πάντων, το σκουλαρίκι είναι κι αυτό μια μόδα. Όπως μόδα ήταν παλιά τα σκισμένα τζιν ή και το κομποσκοίνι… Θα περάσει και θα 'ρθει μια άλλη μόδα. Δεν αξίζει για τέτοια μικροπράγματα να χαλάμε τις καρδιές μας…..   Τι γνώμη έχετε για την Ελένη Λουκά; (σ.σ τη γνωστή θεούσα-σταρ των καναλιών)  Φαιδρό πρόσωπο. Madonna;  Κι αυτό φαιδρό πρόσωπο.  Παπαροκάδες;  Υπερβολικοί. Έχουν ξεπεράσει το όριο…..  Ποια θεωρείτε τη μεγαλύτερή σας αποτυχία ως αρχιεπίσκοπος;  Αποτυχία μου…(παύση). Σας ομολογώ ότι έχω κάνει πολλές φορές την αυτοκριτική μου και έχω επισημάνει λάθη, τα οποία οφείλονται είτε στον χαρακτήρα μου, είτε σε λάθος επιλογές μου. Αλλά αυτά τα λάθη αφορούν μόνο εμένα. Και τη μεγαλύτερή σας επιτυχία;  Το να μπορώ να μιλώ με τη νεολαία, όπως μίλησα μ’ εσάς σήμερα.»   http://www.theschooligans.gr/site/index.php?option=com_content&task=view&id=241&Itemid=5

Από αυτό αποδεικνύεται, το ανύσταχτο ενδιαφέρον ειδικά για τα προβλήματα των εφήβων και των νέων του αοιδίμου αρχιεπισκόπου και του π.Ιωάννη, η πολύ υψηλή επιστημονική κατάρτιση τους επί των θεμάτων που διαπραγματεύονται, η παντελής απουσία κάθε είδους φανατισμού, αγένειας ή αλαζονικής απρέπειας,  η προφανής κατάθεση της εμπειρίας της Εκκλησίας εκτός των άλλων μέσα από τον δικό τους προσωπικό φιλτράρισμα και όχι η προβολή δικών τους αστήρικτων ατομικών υποκειμενικών απόψεων και θέσεων, η παρουσίαση τεκμηριωμένων λογικών προτάσεων με πληθώρα ντοκουμενταρισμένου αποδεικτικού υλικού και όχι αόριστων, ανόητων εύκολων γενικεύσεων που σε αυτήν την λογική όλα μπαίνουν σε ένα τσουβάλι για να αποφευχθεί η γόνιμη ενασχόληση με τα συγκεκριμένα ζητήματα που προκύπτουν.

 Από τα ως άνω αναπόδραστα εξάγεται το συμπέρασμα ότι ο μακαριστός όχι μόνο δεν θα διαφωνούσε με το περιεχόμενο της εισηγήσεως του Ιωάννη αλλά θα την ενέκρινε αβίαστα, λόγω του σπουδαίου και πολυτίμου ντοκουμενταρισμένου υλικού που παραθέτει.

 Εκτός των άλλων η πρωτότυπη εργασία του π.Ιωάννη, αποκτά πολλαπλό κύρος και για τους εξής λόγους: 1) είναι ο υπεύθυνος εντεταλμένος ιεράς Μητροπόλεως για τα θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας 2) η μελέτη προκύπτει ως απόρροια συγκροτημένης απάντησης σε αγωνιώδεις εκκλήσεις γονέων, μαθητών, εκπαιδευτικών για την ενασχόληση του θέματος  που αδυνατούν λόγω της ακρότητάς του να το κατανοήσουν 3) η ανάληψη της υλοποιήσεως της εισηγήσεως δεν έγινε αυτόβουλα από τον εισηγητή, αλλά κατόπιν παρακλήσεώς του από την Ιερά Μητρόπολη Γλυφάδας, λόγω των κρουσμάτων που έχει αναφορικά και με αυτό το θέμα, 4) και ο ομιλητής όπως και όλοι οι υπόλοιποι του αντιαιρετικού σεμιναρίου της Ι.Μ.Γλυφάδας είναι από τους πιο κατηρτισμένους και καταξιωμένους μελετητές του χώρου του αποκρυφισμού, δεδομένου του γεγονότος ότι μετέχουν και ως εισηγητές εδώ και πολλά χρόνια στην καθιερωμένη ετήσια Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη για τα θέματα των αιρέσεων και της παραθρησκείας, η οποία είναι εκτός των άλλων και διεθνώς αναγνωρισμένη για την πρότυπη εργασία την οποία επιτελεί με σκοπό την προστασία των θυμάτων, προληπτικά και θεραπευτικά από την καταστρεπτική λαίλαπα της απειλής του σεκτικού φαινομένου.

 «Τρίτον, ο Μακαριστός έχει δηλώσει κάτι σαν (από μνήμης) ότι “οι νέοι δικαίως επαναστατούν εναντίον της υποκρισίας των μεγαλυτέρων και της γενιάς των γονέων τους”.

 Αυτή είναι μια ολότελα διαφορετική προσέγγιση από το “Η κύρια φιλοσοφία τους είναι να κάνουν τα παιδιά ό,τι θέλουν και να το κάνουν τώρα! Η λογική τους είναι να απαιτούμε και να έχουμε μόνο δικαιώματα.”». Στο σχόλιο 4,  ο αγαπητός μας philalethe00, αποσπάει μια φράση του μακαριστού από την καθολική συνάφειά της, για να νομιμοποιήσει παραβατικές συμπεριφορές, να αλλοιώσει με ολοκληρωτικό τρόπο την ποιμαντική σκέψη του αειμνήστου Ιεράρχου, και να αναδειχθεί ως πρώτης τάξεως αυλοκόλακας των εφηβικών λαθών και αδυναμιών αλλά και να φανερώσει την υποδούλωση στην  παντοδύναμη μουσική βιομηχανία της ανταρσίας, της ασυδοσίας, των αυτοκαταστροφικών τάσεων, της άλογης και ακατάσχετης βίας, της έλλειψης ουσιαστικού διαλόγου, της θεοποίησης των ενστικτωδών αντιδράσεων, της ψευδοελευθερίας της χρήσης αλκοόλ, τσιγάρου, ναρκωτικών και της δαιμονικής και αντιανθρώπινης απενεχοποίησής τους, του μηδενισμού, του πανσεξουαλισμού, των ποικίλων ψυχοναγκαστικών υπερβολών και καταχρήσεων, της προώθησης και της θετικής αξιολόγησης/εξαπάτησης από τις ποικίλες τάσεις του αποκρυφιστικού χώρου  ακόμη και της προβολής του νεοσατανισμού. “Η κύρια φιλοσοφία τους είναι να κάνουν τα παιδιά ό,τι θέλουν και να το κάνουν τώρα!» Αυτό το αντιανθρώπινο τσιτάτο, που είναι χαρακτηριστικό ιδίωμα του διαβόλου, αφού στην ιστορία της ανθρωπότητας συναντάμε στην προπτωτική εποχή τον διάβολο, με τη μορφή του όφεως να εξαπατά τους πρωτόπλαστους και να τους προτείνει την θέωση (πράγμα που ο ίδιος ο Θεός τους είχε ετοιμάσει για αυτήν στον κατάλληλο χρόνο και σε κοινωνία μαζί Του) πότε όμως; Όχι όποτε θέλει ο Θεός στον καταλληλότερο χρόνο για μας και σε πλήρη θεοκοινωνία μαζί Του αλλά εδώ και τώρα χωρίς Θεό όποτε θέλουν οι ίδιοι οι πρωτόπλαστοι. Άρα ο σατανάς προτείνει τον πειρασμό της αυτοθέωσης που αποκόπτει τον άνθρωπο από την κατά φύσιν λειτουργία του της προσωπικής κοινωνίας με τον Θεό και τους συνανθρώπους του και τον καταντά μια παρά φύσιν αλλοιωμένη, ταλαιπωρημένη προσωπικότητα. Αυτό που παράγεται από μια τέτοια στάση ζωής είναι ότι η ψευδαίσθηση της αυτόφωτης υπάρξεως αναπόφευκτα αυτοκαταδικάζει τον μέχρι πρότινος ουράνιο άνθρωπο σε μια απέραντη μοναξιά και χρειάζεται ως υποκατάστατο την δυνατή θορυβώδη μουσική για να αυτοξεγελιέται, να καλύπτει τις ενοχές του, την αδυναμία του να σχετιστεί δημιουργικά, να αυτοντοπάρεται, να προσπαθεί να κρυφτεί από τον πραγματικό αδυσώπητο εαυτό του, να μπλοκάρεται ψυχοδυναμικά από την εσωτερική σύγκρουση των θεοειδών δυνάμεων της ψυχής που έχασαν τον αρχετυπικό προσανατολισμό τους. Εξάλλου το «κάνω ότι θέλω», αυτό είναι το φρικτό και αποτρόπαιο δόγμα του νεοσατανισμού της τάσεως του Crowley. (Δείτε περισσότερα «Νεοσατανισμός – Ορθόδοξη θεώρηση και αντιμετώπιση», π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος)

 Και τώρα θα δούμε ένα εξαιρετικό ντοκουμέντο, προϊόν ποιμαντικής ευθύνης του αοίδιμου μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χριστοδούλου:

«..οι έφηβοι έχουν το πείσμα του όνου, την ορμητικότητα του αλόγου, αλλά έχουν και πολύ ανθρωπιά, όπως αποδεικνύουν οι πράξεις αυτοθυσίας πολλών εφήβων και η επιθυμία των να διορθώσουν την αδικία και το κακό που υπάρχει στον κόσμο[1]. Είναι επίσης η εφηβεία αβέβαιη και τρικυμιώδης ηλικία… Ταυτόχρονα και κατά μοναδικό τρόπο, για τους λόγους αυτούς και όχι μόνον, η εφηβεία είναι καθοριστική για το όλο υπόλοιπο της ανθρώπινης ζωής. Ο έφηβος δεν είναι πια παιδί. Μια σειρά ορμονικών αλλαγών συντελείται μέσα του και οι επιπτώσεις είναι ολοφάνερες στη σωματική του εικόνα, στην ψυχική του διάθεση, στην όλη συμπεριφορά του, θρησκευτική, κοινωνική, γενετήσια, στη συναισθηματική και θυμική του κατάσταση, στα πάντα…. Κατά την αναζήτηση ταυτότητος θα βιώσει και τον αφόρητο τρόμο της έλλειψης νοήματος και την υπέροχη αίσθηση δημιουργίας νέου νοήματος… Μέσα σε αυτόν τον έξωθεν καταιγισμό, τον ορυμαγδό και το πανδαιμόνιο και με την εσωτερική, την ψυχική του θύελλα να μαίνεται, κάθε του βήμα είναι συχνά salto mortale από τον Θεό ως τον διάβολο και αντιστρόφως. Κάθε στιγμή μπορεί να το ανεβάσει σε ακρότομα ύψη ενθουσιασμού ή να τον καταποντίσει στην άβυσσο της απογοητεύσεως και της καταθλίψεως. Να τον κάνει αλτρουιστή, έτοιμο και για την έσχατη θυσία αλλά και εγωπαθή νάρκισσο, σκληρό, απόλυτο στις απαιτήσεις του, έτοιμο για το χειρότερο έγκλημα, ακόμη και για τον αυτοχειριασμό.    Η εφηβεία δεν είναι καθόλου υπερβολή να πούμε πως είναι η ώρα που ο σατανάς εξητήσατο του συνιάσαι ως τον σίτον τους νέους (Λουκ. 1,32). Γι’ αυτό και αυτοί έχουν ανάγκη ξεχωριστής και διακριτικής  ταυτόχρονα στοργής αλλά και εκτενούς δεήσεως της Εκκλησίας ίνα μη εκλίπη η πίστις των (Λουκ. 22,32). Τα πρόσφατα στατιστικά στοιχεία, τόσο σε ελλαδικές διαστάσεις όσο και σε παγκόσμιες, είναι ιδιαιτέρως ανησυχητικά. Εφηβική παραβατικότης και εγκληματικότης απροσμέτρητη, αλλά και κατάθλιψις και μελαγχολία εις διαστάσεις πανδημίας. Ρημαγμένες εφηβικές ψυχές αναρίθμητες. Αυτοκτονίες πολυάριθμες. Ανέκαθεν βεβαίως η εφηβεία ήταν κινδυνώδης, αλλά στις ημέρες μας είναι απείρως περισσότερον, εξαιτίας πολλών παραγόντων. .. Πάντοτε, βεβαίως, υπήρχαν οι πλάνες Σειρήνες, των οποίων τον κίνδυνο διεζωγράφισεν θαυμάσια  στην Οδύσσεια ο πολύς Όμηρος, αλλά ο χαρακτήρας των σημερινών ποικιλονύμων «σειρήνων», που από όλα τα σημεία του κόσμου στοχεύουν τον έφηβο, είναι ασύλληπτα και πρωτόγνωρα επιθετικός. Με κύρια όπλα τους καταρράκτες των εικόνων στο έντυπο, στην τηλοψία, στον κινηματογράφο, στο διαδίκτυο, την απάτη της διαφημίσεως, τη φενάκη της προπαγάνδας…. Αλλά ο σύγχρονος έφηβος έχει και άλλους πειρασμούς που δεν υπήρχαν σε παλαιότερες γενεές ή τουλάχιστον δεν υπήρχαν σε τέτοιες διαστάσεις και με τόσον επιθετική μορφή όσο σήμερα. Θα ανέφερα προχείρως τη μουσική, τα αθλήματα και το συρμό στην απολυτοποιημένη τους μορφή, όπως εμφανίζονται παγκοσμίως, και εξηγούμαι[2].

 Η μουσική δεν είναι σήμερα μέσον μόνον ψυχαγωγίας. Η πανίσχυρη βιομηχανία της διασκεδάσεως την επιβάλλει στους νέους ως τρόπον ζωής. Ο σημερινός έφηβος για να φάει πρέπει να ακούει μουσική.[3] Για να διαβάσει πρέπει να ακούει μουσική. Για να περπατήσει ή να κινηθεί με τα μέσα συγκοινωνίας πρέπει να ακούει μουσική. Όλοι κυκλοφορούν πια με ακουστικά στα αυτιά. Για να κοιμηθεί πρέπει να ακούει μουσική. Το δωμάτιό του έχει γίνει στούντιο με ποικίλα μηχανήματα, αναπαραγωγικά μουσικής και είναι γεμάτο με δίσκους ψηφιακούς, με βιντεοκλίπς και με φωτογραφίες των ηρωοποιημένων και ειδωλοποιημένων μουσικών και αοιδών.

 Συνήθως[4] έχει ενταχθεί σε κάποια λέσχη συγκεκριμένου μουσικού συγκροτήματος, το οποίο παρακολουθεί και συχνά λατρεύει με θρησκευτική αφοσίωση. Ο διαρκής αυτός καταιγιστικός βομβαρδισμός με ήχους, που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν διακρίνονται ούτε για την γλυκύτητα ούτε για την λυγηρότητά τους, και με λόγια συχνά αντίθετα όχι μόνον προς την ευαγγελική αρετή αλλά προς αυτή τη στοιχειώδη, κάποτε, ηθική κοσμιότητα, σφυροκοπά το νευρικό σύστημα, διασπά τις ψυχικές δυνάμεις, υποδαυλίζει τα πάθη, επιφέρει συναισθηματική σύγχυση, αλλοτριώνει το ήθος, εκμαυλίζει το χαρακτήρα, επιδεινώνει την εσωτερική τρικυμία – φυσιολογική άλλωστε κατά τα άλλα για την ηλικία της εφηβείας – απομονώνει και αγριεύει το νέο. Εδώ ακριβώς θα ήτο χρήσιμο να προσέξωμεν ιδιαιτέρως κάποιες διαπιστώσεις του Μεγάλου Βασιλείου, οι οποίες, αν κοιτάξουμε προσεκτικά γύρω μας τους νέους και μάλιστα τους θιασώτες της λεγόμενης ροκ μουσικής, από τα απλούστερα είδη της μέχρι τα συνθετότερα και βαρύτερα, καθώς και της ωσεί ημέραι περισσότερον δημοφιλούς καθισταμένης ραπ και παρατηρήσουμε τη συμπεριφορά και τις αντιδράσεις των, θα βεβαιωθούμε ότι έχουν εξαιρετικήν επικαιρότητα…. Κινδυνεύουν  να ταπεινωθούν τραγικά. Να διασκεδαστούν δηλαδή, να κατακερματιστούν και να αποσυντεθούν εσωτερικά με αποτέλεσμα να γίνουν δούλοι και έρμαια τόσο των παθών των όσο και των μαμωνικών συμφερόντων της παγκόσμιας μουσικής βιομηχανίας..»[5].  

 Θεωρούμε το κείμενο αυτό αποκαλύπτει την αλήθεια για την ροκ και μέταλ μουσική (ροκ μουσικής, από τα απλούστερα είδη της μέχρι τα συνθετότερα και βαρύτερα), χωρίς λογοκρισία, χωρίς φίμωση, με παρρησία ανδρείου και ηρωικού φρονήματος. Έχουμε βαρεθεί πια από τα συστημικά κηρύγματα που φλερτάρουν θετικά με τα αντικοινωνικά παρεπόμενα της ροκ και μέταλ αμφισβήτησης και ανταρσίας και τους αποκρυφιστικούς, μυστικιστικούς πειραματισμούς που σχεδόν πάντοτε τα συνοδεύουν. Διάφορες προσωπικότητες για να φανούν αρεστοί και αποδεκτοί στα μάτια της νεότερης γενιάς, συμβιβάζονται, “πουλούν” την συνείδησή τους, διαπραγματεύονται την πολιτισμική ταυτότητά τους, σκλαβώνονται εκουσίως στα αμφιβόλου ποιότητος κακέκτυπα της ροκ υποκουλτούρας και καταλήγουν για να μην τους ενοχλεί η φωνή της συνειδήσεώς τους, να δικαιολογούν και να δικαιώνουν τα ασυμβίβαστα, την πλάνη με την αλήθεια.

 Τα ιδανικά και το αξιακό σύστημα της πολυδαίδαλης ροκ και μέταλ υποκουλτούρας χρωματίζουν, επηρεάζουν, μεταβάλλουν, διαμορφώνουν, καλουπώνουν, κατευθύνουν, αποπροσανατολίζουν, ελέγχουν, ναρκώνουν, στιγματίζουν κατά κύριο λόγο την ευάλωτη εφηβική ηλικία. Η διαπίστωση καθηγητού Εγκληματολογίας του τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Γιάννη Πανούση, σε άμεση συνάρτηση με τα ανωτέρω, είναι λίαν διαφωτιστική: «Είναι γνωστό ότι το παιδί αποκτά συνείδηση του εαυτού του μέσα από τις αντανακλάσεις του περιβάλλοντος. Έτσι λοιπόν η διαδικασία διαμόρφωσης της προσωπικότητας του παιδιού δεν είναι γραμμική και ανώδυνη. Παράγοντες πολύμορφοι επηρεάζουν την εξέλιξή του προς μια κοινωνικά προσαρμοσμένη ή διαφοροποιημένη συμπεριφορά»[6].

 Πιστεύουμε με αυτό το συγκλονιστικό απόσπασμα του μακαριστού, ο λόγος του αρχιεπισκόπου Αθηνών είναι εσαεί, διαχρονικά επίκαιρος και με μεγάλη ακρίβεια επιτυχής, νηφάλιος, εύστοχος και εξαιρετικά σύγχρονος, γιατί όχι και “προφητικός”.

 Και από άλλο συγγραφικό μνημειώδης έργο του αρχιεπισκόπου Αθηνών Χριστοδούλου μαθαίνουμε τα εξής για την ροκ και μέταλ μανία: «.. Τα παιδιά μας μεγαλώνουν μέσα σε ένα έντονο αποκρυφιστικό περιβάλλον.. (σελ. 125) Στην δε Αμερική όπως είναι γνωστό υπάρχει αναβίωση της Σατανολατρείας[7], υπάρχουν επίσημοι ναοί, αφιερωμένοι στον Σατανά. Μπορείτε αυτό να το φαντασθείτε; Να φαντασθείτε ανθρώπους που ζουν μέσα στον χριστιανικό κόσμο οι οποίοι να λατρεύουν τον Σατανά μέσα σε ειδικούς χώρους; Στην διάρκεια δε αυτής της λατρείας γίνονται πράγματα ανήκουστα πάσης φύσεως ακόμη δε και ανθρωποθυσίες. Δολοφονούνται άνθρωποι οι οποίοι προσφέρονται ως θυσία στον Σατανά, όπως αυτό έχει αποδειχθεί με πολλά τέτοια φαινόμενα που έχουν έλθει στο φως της δημοσιότητας. Αλλά η εφευρετικότητα του διαβόλου δεν έχει όρια. Εκμεταλλεύεται κάθε τι το οποίο θα μπορούσε να επηρεάσει τους ανθρώπους ώστε χωρίς να θέλουν να τον αποδεχθούν. Έτσι έχουμε σατανιστικά μηνύματα τα οποία προσφέρονται στους ανθρώπους μέσα από τη μουσική. Θα τον έχετε ακούσει ίσως και αυτό. Ότι σήμερα υπάρχει και σατανιστική μουσική. Πολλά δε παιδιά τα οποία ασχολούνται με αυτή την μουσική και αγοράζουν δίσκους δεν γνωρίζουν ότι υποσυνειδήτως πολλές φορές μεταβιβάζονται σατανιστικά μηνύματα στους αθώους και ανυποψίαστους ακροατές της μουσικής. Αλλά πέραν από αυτόν τον τρόπο υπάρχουν εν χρήσει στη νεολαία τραγούδια τα οποία υμνούν τον Σατανά, ή τραγούδια με τα οποία οι άνθρωποι προσπαθούν και λέγουν την αγάπη για το διάβολο, αυτός δε τους διαβεβαιώνει ότι η ώρα του Χριστιανισμού έχει πλέον σημάνει..(σελ.16-17).. Θα πρέπει δε να πούμε ήδη από τώρα ότι ο διάβολος πολλές φορές εισέρχεται μέσα στο ανθρώπινο σώμα και εγκαθίσταται μέσα του. Και τότε έχουμε το φαινόμενο του δαιμονιζομένου. Του ανθρώπου δηλαδή μέσα στο σώμα του οποίου κατοικεί ένας ή περισσότεροι δαίμονες.. (σελ.19)»[8]

 

Ύστερα από όλα αυτά τα ερωτήματα του προσφιλή αδελφού μας philalethe00 απαντώνται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Εάν αυτά δεν επαρκούν για την επίρρωση της αληθείας τότε στους ψευδοκουλτουριάρηδες εχθρούς της αληθείας και της κοινής λογικής θα επικαλεστούμε μια από τις εκατοντάδες μαρτυρίες από την άλλη όχθη και αυτό γιατί ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να την αμφισβητήσει ή να την διαψεύσει. Αυτή η μαρτυρία αποδεικνύει ότι η μέταλ μουσική είναι ό βασικός ηθικός αυτουργός που οδήγησε στο σκληρό κόσμο του νεοσατανισμού και στις τελετουργικές ανθρωποθυσίες στο όνομα του Σατανά τον Έλληνα Α. Κατσούλα. «Ο Ασημάκης μας καταθέτει την λίαν αξιόπιστη μαρτυρία του: «ο επηρεασμός μου ήταν κυρίως από την μουσική heavy metal που άρχισα να ακούω από την Γ΄ Λυκείου. Εκστασιαζόμουν από την ψυχεδελική και μυστικιστική ατμόσφαιρα που δημιουργούσε η μουσική. Ξεκινάς πρώτα από το ντύσιμο: Πέτσινα μπουφάν κλπ. Ύστερα μπορεί να φτάσεις στα άκρα. Ύστερα άρχισα να διαβάζω βιβλία για τη μαγεία. Με συνέρπασαν. Τα σατανιστικά βιβλία έλεγαν ότι όσα περισσότερα άτομα επηρεάσεις, τόσο μεγαλύτερη δύναμη αποκτάς. Μας δίδασκαν ότι έτσι θα αποκτούσαμε χρήματα, θα μας αγαπούσαν πιο πολύ οι γυναίκες μας, θα πετυχαίναμε τα πάντα. Γι’ αυτό το λόγο παρέσυρα και άλλα παιδιά. Σκοτώσαμε δύο ανθρώπους ενώ από την άλλη αν μου ζητούσε κάποιος βοήθεια θα έπεφτα στη θάλασσα να τον σώσω. Πιστεύω ότι υπάρχει μια κλίκα παγκόσμια που οδηγεί νέα και εύπιστα παιδιά σε τέτοιες καταστάσεις, μέσα από θρίλερ τα βιβλία της μαγείας κλπ., Πρέπει να επέμβει ο εισαγγελέας για να καταργηθούν αυτά τα βιβλία και όσα έχουν σχέση με τη μαύρη μαγεία».

 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ομολογία πρώην σατανιστή στον μακαριστό π. Αντώνιο Αλεβιζόπουλο. Με τον τρόπο που προσηλυτίστηκε ο ίδιος, προσηλύτισε και άλλους. Ιδού πως περιγράφει ο ίδιος την πρώτη του επαφή: «Η αρχή έγινε σε κάποιο δισκάδικο που είχα πάει να αγοράσω ένα δίσκο heavy metal. Και εκεί γνώρισα κάποιο άτομο, που μου είπε: Αν θέλεις να κάνεις πράξη όλους αυτούς τους υπέροχους στίχους για εξουσία, να δεις τέλος ότι η μαγεία υπάρχει, ότι εμείς είμαστε το αύριο, η νέα εποχή, έλα μαζί μου. Αυτή ήταν η αρχή.

 -Θεωρείς ότι αυτά τα στέκια θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως επικίνδυνα με αυτήν την έννοια; -Ναι, γιατί και εμείς, αργότερα πηγαίναμε να προσηλυτίσουμε άτομα σε τέτοια στέκια. -Θα μπορούσες να πεις ότι ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής είναι επικίνδυνο και οδηγεί στο χώρο του νεοσατανισμού;  -Νομίζω ότι το heavy metal αντιπροσωπεύει απόλυτα το σατανισμό.  Οι ίδιοι οι σατανιστές λένε ότι το heavy metal είναι δημιούργημα του σα­τανά και ότι γι’ αυτό πρέπει να το τιμούμε. Δεν είναι παράξενο ότι οι τελετές περιλαμβάνουν, εκτός από ορισμένα κομμάτια της κλασικής μουσικής που θεωρούνται σατανικά, ακόμα και heavy metal ειδικά τα παρακλάδια του, το thrash και το death metal» [13]{ «Εγκληματικό Δόγμα», π. Αντων. Αλεβιζοπούλου, Αθ. 1995, σελ. 66-67 & «ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΎΠΟΣ» (εφημ.) φ. 166,  20/6/1995)}.

 Τα υπόλοιπα που επικαλείται ο philalethe00 στο 3^ο μέρος του σχ.4, έχουν πάρει πιστεύουμε μια πρώτη ικανοποιητική απάντηση. Και να συμπληρώσουμε στο προκείμενο ότι εκεί που η Εκκλησία βλέπει σύνθεση και αλληλοσυμπλήρωση άλλοι που είτε δεν μετέχουν της ορθόδοξης νηπτικής φιλοκαλικής παραδόσεως, είτε αγνοούν τα θέματα στο σύνολό τους που διαπραγματεύονται βλέπουν αντιθέσεις.

 Και ας δώσουμε και μια πρώτη απάντηση στις μεταστροφές. Μας λέει ο κ. philalethe00. «Έχω μερική γνώση μόνο πράγματι. Προφανώς συγκροτήματα όπως αυτά που αναφέρονται μέσα στο άρθρο έχουν ενδεχομένως προβληματική κοσμοθεωρία κ.λπ.. Όμως αρκεί να πούμε πως η κύρια μορφή ενός από τα γνωστότερα και πλέον επιτυχημένα συγκροτήματα της “heavy metal”, ο Dave Mustaine των Megadeth, δεν δέχθηκε να παίξει στην ίδια σκηνή με τους “αντιμαχόμενους της χριστιανική υποκρισία” “Ρότινγκ Κράιστ”. Το να τα βάζουμε όλα στο ίδιο τσουβάλι όπως κάνει το συγκεκριμένο άρθρο δια των παραθεμάτων του είναι τουλάχιστον άδικο και ανόητο.»

1)    Δεν πρόκειται απλά περί μιας απλής προβληματικής θεωρίας αλλά ενός αρτηριοσκληρωτικού δογματικού συστήματος που έχει τους δικούς του κανόνες λειτουργίας και σχετίζεται με αμεσότατο τρόπο με καταχρήσεις, υπερβολές, ναρκωτικά, και με τα αντικοινωνικά, αντιπαιδαγωγικά γιατί όχι και αντιχριστιανικά ρεύματα του αποκρυφισμού, της μαγείας και του νεοσατανισμού.

 2)    Απευθύνεται σκοπίμως σε ανηλίκους που διαμορφώνουν την προσωπικότητά τους, και από ανθρώπους του “πνεύματος”, της εκκλησίας, της πολιτείας, του σχολείου, της οικογενείας δεν γίνεται μια ισορροπημένη προσέγγιση (μακριά από παθητική αδιαφορία ή μια αδιάκριτη φανατική αντιπαράθεση) λόγω του ότι δεν έχουν παρακολουθήσει εκ του σύνεγγυς την εξέλιξη του φαινομένου.

 3)     Το επιχείρημα ότι οι Megadeth δεν έπαιξαν με τους Rotting Christ λόγω ότι αρνήθηκε ο τραγουδιστής David Mustaine να συμμετάσχει σε απροκάλυπτο σατανιστικό συγκρότημα της Black metal σκηνής με τόσο βλάσφημη ονομασία «Σαπισμένος Χριστός» είναι αλήθεια. Αλλά το συμπέρασμα γυρίζει κυριολεκτικά μπούμερανγκ για τον philalethe00. Διότι αυτός που λόγω των ακραίων σατανιστικών και αντιχριστιανικών συμβόλων (και όχι μόνο) απορρίφθηκε από τον τραγουδιστή των Megadeth, αυτός επιλέχτηκε εδώ και 8 χρόνια να κρίνει και τις metal μπάντες των ανήλικων μαθητών που θα συμμετείχαν στο scoolwave φέστιβαλ. Και δεν είναι άλλος από τον Σάκη των Rotting Christ.

 4)    Από την άλλη ο David Mustaine είχε μια περιπετειώδη εφηβική και νεανική ζωή. Γεννήθηκε στην Καλιφόρνια, το 1961 και μεγάλωσε σαν μάρτυρας του Ιεχωβά. Σε ηλικία 16 ετών, ο Mustaine διέμενε μόνος του, κερδίζοντας τα έξοδα του κάνοντας διακίνηση ναρκωτικών. Κατά τη διάρκεια της επιτυχημένης καριέρας τους, ο Mustaine ήταν εθισμένος στην ηρωίνη, μεταξύ άλλων, κάτι που τον οδήγησε αρκετές φορές στα πρόθυρα του να χάσει τη ζωή του. Το 1995 αποτοξινώθηκε οριστικά. Είναι γνώστης πολεμικών τεχνών έχοντας μαύρη ζώνη στο Τάε Κβον Ντο και το Καράτε, ενώ έχει βραβευθεί από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Τάε Κβον Ντο ως πρεσβευτής καλής θέλησης. Το 2004 ο Mustaine έγινε "πνευματικά αναγεννημένος" Χριστιανός, Ο κιθαρίστας ξεκίνησε να συγκεντρώνεται στη Χριστιανική του πίστη, όταν προσπαθούσε να αποτοξινωθεί και από εκεί και έπειτα αρνείται να εμφανίζονται οι Megadeth μαζί με οποιοδήποτε συγκρότημα του Black Metal ή γενικότερα με σατανική εικόνα.[9] Για τους μέταλ οπαδούς οι Megadeth βρίσκονται ανάμεσα στα 5 καλύτερα συγκροτήματα που ανέδειξε η thrash metal σκηνή. Η διαπίστωση που πάλι γυρίζει ως μπούμερανγκ στους επιλεκτικούς προστάτες της μέταλ “θρησκείας” είναι ότι ο παλαίμαχος μουσικός όταν γνώρισε εμπειρικά ένα χριστιανικό ήθος (έστω και κακέκτυπο), αμέσως ξεκαθάρισε τη θέση του, να μην συμμετάσχει πλέον από κοινού με κάθε είδους Black metal σχήματα τα οποία ασχολούνται  αυτονόητα και συνειδητά με την  αντιχριστιανική και σατανική φιλοσοφία και θεματολογία. Αυτό είχε ως συνέπεια να δεχτεί πολλές επιθέσεις από συναδέλφους οπαδούς, συντάκτες και μουσικούς της μέταλ σκηνής, για το «θράσος» του να διαφοροποιηθεί για την προώθηση του σατανισμού από ορισμένα πολύ ακραία μουσικά σχήματα. Η πολεμική εναντίον του ήταν ανηλεής και αδυσώπητη. Εδώ φαίνεται η ανελεύθερη ολοκληρωτική δομή του δόγματος της μέταλ μουσικής που προπηλακίζεται, γίνεται απόπειρα φιμώσεως ενός μέταλ τραγουδιστή που εκτός των άλλων ανέδειξε και προώθησε ο ίδιος την μέταλ λατρεία και το κάνει ακόμα και τώρα με κάποιους βέβαια περιορισμούς.     

5)    Προσωπικά πιστεύω ότι η μεταστροφή από την μέταλ στο χριστιανικό ήθος είναι επίπονη, επώδυνη και θέλει τεράστια παλικαριά για να επιτευχθεί. Γι’ αυτό όσοι κάνουν αυτό τον ηρωικό άθλο και οδηγούνται από τους δρόμους του Εωσφόρου στην αγκαλιά της μητέρας Εκκλησίας (έστω και στην κακέκτυπη εκδοχή της) είναι αξιοθαύμαστοι, και επικροτούμε με μεγάλη χαρά την γενναία αυτή υπεύθυνη πλέον στάση τους. Πραγματικά οφείλουμε πολύ περισσότερο αυτούς (τους μεταστραφέντες) να τους έχουμε στην καρδιά μας και στην προσευχή μας, διότι εκτός του ότι γίνεται χαρά μεγάλη στον ουρανό όταν κάποιος απαγκιστρώνεται από τα δίκτυα του πονηρού από την άλλη είναι έκθετος σε πολυβολισμό επιθέσεων των δαιμονικών δυνάμεων για να αλλοιώσουν και να νοθεύσουν την εν Χριστώ μεταστροφή.  Τέτοιες μεταστροφές σε διάσημους μουσικούς της μέταλ σκηνής είναι και άλλες, είναι ελάχιστές και όταν τόλμησαν να αξιολογήσουν κακώς κείμενα της μέταλ κουλτούρας δοκίμασαν ένα διαρκή ανηλεή πόλεμο από τους μέχρι πρότινος υποστηρικτές τους. Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο Χριστός διώκεται από μεγάλη μερίδα της μεταλικής κοινότητας. Ενώ όταν βρίζουν τον Χριστό κανείς δεν ενοχλείται αλλά όταν ένας «ήρωας» της thrash metal σκηνής σχετιστεί συνειδητά με τον Χριστό και τολμήσει να κάνει κάποιες κριτικές δηλώσεις λαμβάνει αναπόδραστα την χλεύη, την ειρωνεία, την αποδοκιμασία και την ρετσινιά του προδότη από άλλους διότι διέπραξε το ατόπημα να αρχίσει να αποκτάει χριστιανική συνείδηση. Εδώ αποδεικνύεται πως μεγάλο μέρος των ροκ και μέταλ οπαδών διώκουν τις αντίθετες ή ελαφρώς διαφοροποιημένες φωνές από αυτές που πρεσβεύουν αυτοί.

6)    Η μεταστροφή όμως του Mustaine θα μπορούσε να είναι ψεύτικη ή αληθινή, μερική ή ολική, προσωρινή ή μόνιμη κ.ο.κ.. Εμείς θέλουμε να πιστεύουμε ότι είναι απόλυτα ειλικρινής και αληθινή, ότι η μεταστροφή του θα είναι μόνιμη και αυθεντική αλλά θα μας επιτρέψετε να σημειώσουμε κάποιες σκέψεις σχετικά με την απόρριψη κάποιων μουσικών σχημάτων που ολοφάνερα και απροκάλυπτα προωθούν την σατανιστική θεματολογία.

7)    Ενώ αυτό ο Mustaine το κάνει τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι τα ακόλουθα:  1) Πώς διαχειρίζεται όλη την προγενέστερη πριν το 2004, μουσική δισκογραφία τους, που ανέβασαν τους Megadeth στα υψηλότερα σκαλοπάτια της thrash metal σκηνής; Και όταν στο πρώτο σκαλοπάτι της thrash metal σκηνής βρίσκονται οι Slayer που ασχολούνται γυμνή τη κεφαλή με τον αποτρόπαιο οργανωμένο σατανισμό και που μολύνουν και στιγματίζουν ad hoc στιχουργικά και μουσικοτεχνικά όλο το οικοδόμημα της thrash metal σκηνής. Έχω την πληροφόρηση, μακάρι να κάνω λάθος ότι παίζουν επί της σκηνής και τα παλαιά μουσικά κομμάτια που τους έκαναν διάσημους. Έπειτα να σημειώσουμε ότι αυτά τα κομμάτια δεν γράφτηκαν μόνο κατά την διάρκεια που ήταν όλα τα μέλη της μπάντας ψυχοσωματικά ντοπαρισμένα από την ψυχοναρκωτική ουσία του metal ρυθμού αλλά και σωματικά όταν βρισκόταν κάτω από την επήρεια σκληρών ναρκωτικών, όπως η ηρωίνη και που κινδύνεψε πολλές φορές να χάσει τη ζωή του. Από άγνοια της αληθινής ζωής, της εν Χριστώ ζωής, ότι είχε στην καρδιά του αυτό και αποτύπωνε στη μουσική και τους στίχους και στη συνέχεια το μετέδιδε στους ακροατές των Megadeth τραγουδιών. Και 2) Αφού δεν μπορεί να απομονωθεί ή να αποδεσμευθεί από τον σκληρή επιτήρηση της αδυσώπητης μουσικής βιομηχανίας και δεδομένου ότι θα έπρεπε να έχει υψηλή γνώση κατανόησης της αντικοινωνικής και επικίνδυνης λειτουργίας του πολύπτυχου αποκρυφιστικού φαινομένου σε συνδυασμό με μια ενεργή χριστιανική πίστη. Που ξεκινάει πολλές φορές ως με μια αληθινή εμπειρία επισκέψεως της χάριτος του Θεού (Χριστού) στην καρδιά του ανθρώπου και συνεχίζει με μια υπεύθυνη στάση ζωής του άρτι μεταστρεφέντος, αγωνιζόμενος πλέον να πραγματώνει τη βασιλεία του Θεού και στον περίγυρό του.  Λόγω του ότι είχε δώσει πολλά δικαιώματα στον διάβολο τώρα που δοκιμάζει ένα δρόμο εγκατάλειψης των παλιών  συνηθειών παλεύει ο διάβολος να τον κρατήσει εξ’ ολοκλήρου κοντά του και εκεί που αδυνατεί να το κάνει να χρησιμοποιήσει άλλες μεθοδείες για να τον ελέγχει με πλάγιο τρόπο. Οι δαιμονικές δυνάμεις, συνήθως χρησιμοποιούν κάποια αθεράπευτα ψυχικά κατάλοιπα και μέσω της μνήμης ξαναπροβάλλουν παλαιές ηδονικές καταστάσεις ανεκλάλητης ευφορίας. Μέσω της φαντασίας ο διάβολος προσπαθεί να κρατάει αιχμάλωτο το θύμα του, προσπαθώντας να νομιμοποιήσει κάποιες παρά φύσεις καταστάσεις που εκφράζονται και μέσω της εν λόγω μουσικής.  Ο τελικός σκοπός του διαβόλου είναι φροντίσει να δικαιολογήσει ο ηγεμόνας νους του ανθρώπινου θύματος, κάποια πάθη μέσα του που δεν φαίνονται εκ πρώτης όψεως τόσο φρικώδη όσο άλλα, έπειτα να εξοικειωθεί με αυτά ώστε να καταλήξει κάποια στιγμή να φτάσει στο μέγιστο στόχο του που δεν είναι άλλος από την προσωρινή έως μόνιμη απενεργοποίηση του ελέγχου της συνείδησης του . (Για περισσότερα: «Οι Δαίμονες και τα έργα τους», εκδ. Ιερά Μονή Παρακλήτου, 2005 και «Συζητήσεις για την Ορθόδοξη Ψυχοθεραπεία (3)», Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ αγίου Βλασίου Ιεροθέου, γ΄έκδ. 1998, σελ.145-203)

8)    Μετά από όλα αυτά κάποιοι θα βιαστούν να καταδικάσουν τα μέλη των ροκ και μέταλ συγκροτημάτων. Προφανέστατα, αυτό είναι μια κυριολεκτικά αντιχριστιανική και τελείως αντιπατερική και αντορθόδοξη στάση. Η εμπεριστατομένη αναφορά μας αναφέρεται κατά κύριο και μοναδικό λόγο όχι στα πρόσωπα αλλά στο έργο των προσώπων που παράγουν αυτή τη μουσική υποκουλτούρα. Ο μεγάλος άγιος της Γεωργίας Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός και Ομολογητής († 1995) μας καταθέτει με σαφήνεια την εμπειρία της Εκκλησίας.

«Γέροντα, πώς να αγαπάμε έναν κακό άνθρωπο; 

— Κατανοώ την ερώτηση σας. Να μισείτε την κακία και την αμαρτία, όμως τον άνθρωπο πρέπει να τον λυπάστε και να τον αγαπάτε. Μόνον ο Θεός ξέρει. Μπορεί αυτός που εμείς μισούμε σήμερα, αύριο, με προσευχή, με δάκρυα, με νηστεία, με μετάνοια, να καθαριστεί και ο Κύριος να τον συμπεριλάβει στους Αγγέλους. Υπήρξαν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι στην ιστορία.»[10]

---

[1] Αυτό εκμεταλλεύονται οι υποκινητές της ροκ και μέταλ φιλοσοφίας, των ψυχολατρειών του αποκρυφισμού μέχρι και της πιο ακραίας έκφρασής του, του νεοσατανισμού.
[2] Εδώ ο μακαριστός δεν έχει μπει ακόμα στη διαδικασία της αξιολόγησης της μουσικής αλλά επισημαίνει τις συνήθεις υπερβολές, τις καταχρήσεις, την παντοειδής έλλειψη μέτρου που ιδιαιτέρως κατά την εφηβική ηλικία.
[3] Ο εθισμός, η εξάρτηση.

[4] Εδώ προχωρεί στην αξιολόγηση.
[5] ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, μακαριστού αρχιεπισκόπου Αθηνών, «Οι τρεις Ιεράρχες και οι σύγχρονοι έφηβοι», «Εφηβεία: νέες πραγματικότητες σε κοινωνίες που αλλάζουν» (συλλογικός τόμος), εκδ. Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, Γραφείο Νεότητος, Αθήνα 2010, σελ. 25-34. (Ο παρών συλλογικός τόμος αποτελεί καρπό τριήμερου επιστημονικού Συνεδρίου που οργάνωσε το Γραφείο Νεότητος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών στις 26-28 Ιανουαρίου 2007..ορισμένοι από τους εισηγητές ήταν μία Δρ Κοινωνιολογίας, Διευθύντρια Ερευνών, μία Κοινωνιολόγος του Εγκλήματος -Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ) - Ινστιτούτο Πολιτικής Κοινωνιολογίας, ένας καθηγητής Εγκληματολογίας – Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ Παν/μίου Αθηνών, ένας μουσικός – εκπαιδευτικός, ένας φυσικός, 2 παιδοψυχίατροι, 3 θεολόγοι και άλλοι»). Οι εισηγητές - επιστήμονες χωρίς να έχουν κάνει ο καθένας από αυτούς ειδικές έρευνες για τα συμπτώματα της ροκ και μέταλ υποκουλτούρας στην εφηβική και νεανική συμπεριφορά, δίνουν όμως πολύτιμες πληροφορίες οι οποίες  λειτουργούν ως άριστη δομικό υπόστρωμα για να κατανοηθούν οι επιδράσεις της ροκ και μέταλ ζωής όταν αυτές αρχίσουν και ξεμυτίζουν επιθετικά έναντι της κοινωνίας και των μελών της.
[6] «Εφηβεία: νέες πραγματικότητες σε κοινωνίες που αλλάζουν» (συλλογικός τόμος), εκδ. Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, Γραφείο Νεότητος, Αθήνα 2010, σελ. 101.
[7] Εννοεί την “Εκκλησία του Σατανά” στην Καλιφόρνια και ένα σωρό ύστερα από αυτήν υποομάδες. Οι Slayer χρησιμοποιούσαν εγχειρίδια  της “Εκκλησίας του Σατανά” για να περάσουν στους στίχους τους, να τα τραγουδούν στις συναυλίες τους και να τα “φτύνουν” με μίσος στα πρόσωπα των οπαδών τους. Αυτό το συγκρότημα θεωρείται ότι είναι ο βασιλιάς του thrash metal ιδιώματος και αποτελεί πρότυπο και επιρροή για όλα τα thrash metal σχήματα όπως οι Έλληνες Suicidal Angels που έπαιξαν ως guest (προσκεκλημένοι) στους ανήλικους μαθητές του συστιμικού πλέον Schoolwave. Οι Slayer αποτελούν καθοριστική και επιβλητική πηγή έμπνευσης όλων των thrash metal σχημάτων και πάμπολλων άλλων μουσικών ιδιωμάτων της metal σκηνής.
[8] ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, μακαριστού αρχιεπισκόπου Αθηνών, «η αλήθεια για τα μάγια», εκδ. Χρυσοπηγή, α΄ έκδ. 2006.
[9] wikipedia

[10] http://o-nekros.blogspot.gr/2014/02/1995.html

Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον      www.egolpion.com 
27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Read more: http://www.egolpion.com/megadeath.el.aspx#ixzz2ubDJkMaW

ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ «ΙΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΒΟΥΔΙΣΤΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ» ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

«ΙΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΒΟΥΔΙΣΤΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ»

ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

 Ἐν Πειραιεῖ τῇ 24ῃ Φεβρουαρίου 2014

  

         Στην ημερήσια εφημερίδα των Αθηνών «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» (9-2-2014), δημοσιεύτηκε η είδηση, μαζί με σύντομο σχόλιο, για την εγκατάσταση και λειτουργία βουδιστικού κέντρου στο κέντρο των Αθηνών. Δείτε την είδηση: «Με δεκάδες Έλληνες μαθητές και στην 7^η χρονιά λειτουργίας του, μπήκε το Ινστιτούτο Βουδιστικών Σπουδών Pathgate στην περιοχή του Ψειρή στην Αθήνα. Ιδρύθηκε από Λάμα Ντόντρουπ Ντόρτζε για να προάγει την διάδοση της διδασκαλίας του Βούδα, σύμφωνα με τις γενεαλογίες μεταδόσεων των βουδιστικών παραδόσεων. Το Ινστιτούτο διαθέτει παραρτήματα σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις και διεθνώς ενώ στο πρόγραμμά του περιλαμβάνονται μαθήματα διαλογισμού και τάι – τσι (πνευματική γιόγκα). Το κέντρο λειτουργούν οι βουδιστές μοναχοί, φροντίζοντας να τηρείται το πρόγραμμα σε εβδομαδιαία βάση, ενώ μια φορά κάθε δύο μήνες, το επισκέπτεται και ο εντεταλμένος δάσκαλος Σίφου, ο οποίος είναι διάσημος για τις ιδιαίτερες ψυχοπνευματικές του ικανότητας. Τέτοιου είδους ευκτήριοι οίκοι, παρά το ότι θεωρούνται αιρέσεις με βάση την Ελληνική Εκκλησία, αξιοσημείωτο είναι ότι καταφέρνουν να βρίσκουν το κοινό τους ακόμα και ανάμεσα στους τυπικά, χριστιανούς πιστούς».

         Επί αυτού θέλουμε να κάνουμε τις εξής διαπιστώσεις και επισημάνσεις για χάρη των πιστών ορθοδόξων χριστιανών της μητροπολιτικής μας περιφέρειας.

1. Στα πλαίσια της ανεξιθρησκίας δεν έχουμε βέβαια το δικαίωμα να απαιτήσουμε την κατάργηση της λειτουργίας του βουδιστικού κέντρου, ωστόσο για λόγους ποιμαντικής ευθύνης, θεωρούμε καθήκον και χρέος μας να διαφωτίσουμε με πολλή συντομία τον πιστό λαό του Θεού, ιδίως τους μη γνωρίζοντες, πάνω στα βασικά δόγματα και ιδεολογικές τοποθετήσεις αυτής της θρησκείας.
2. Ο βουδισμός συγκαταλέγεται στις ασιατικές πολυθεϊστικές θρησκείες και εμφανίζεται περισσότερο ως φιλοσοφικό σύστημα και τρόπο σκέψης και ζωής. Ο πυρήνας της διδασκαλίας του ανήκει στον ιδρυτή του τον ινδό Συντάρτα Γκαουτάμα, ο οποίος προσέλαβε την ονομασία Βούδας και έζησε τον 6^ο π. Χ. αιώνα στην Ινδία. Το θρησκευτικό σύστημα είναι μια προσπάθεια μεταρρύθμισης του Ινδουισμού, του οποίου διατηρεί τις βασικές αρχές. Ο Βουδισμός στην ιστορική του πορεία διαμόρφωσε τις δοξασίες του, οι οποίες ωστόσο διαφοροποιήθηκαν στους διάφορους κλάδους στους οποίους διασπάστηκε. Σε ορισμένους από αυτούς τους κλάδους υπάρχει απουσία θεότητας, εις τρόπον ώστε κάποιοι να ομιλούν για άθεη θρησκεία! Γι’ αυτούς θεός είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, στον οποίο στρέφονται για να «ξυπνήσουν την κοιμισμένη θεότητά» του!
3. Κέντρο του βουδισμού δεν είναι η θεότητα, όποια και αν είναι αυτή, αλλά ο άνθρωπος, ο οποίος καλείται να «φωτιστεί», να γίνει «Βούδας» και να «απαλλαγεί» από κάθε επιθυμία, η οποία συνιστά και την «οδύνη» του. Η «φώτιση» είναι η «σωτηρία» του ανθρώπου, η οποία επιτυγχάνεται με τις ίδιες του τις «δυνάμεις» και τις βουδιστικές τεχνικές. Δεν υπάρχει σωτήρας έξω από τον εαυτό.
4. Απώτερος στόχος του βουδιστή είναι, αφού «φωτιστεί», να γίνει «Βούδας» να απαλλαγεί από το νόμο της κάρμα και εν τέλει να βυθισθεί στη Νιρβάνα. Ο όρος αυτός χαρακτηρίζει τη βουδιστική απάρνηση κάθε εγκόσμιας επιθυμίας, παντός γήινου, και κατά συνέπεια και την εξαφάνιση του ανθρώπου στο μηδέν δια της οποίας και επέρχεται η απολύτρωση από τα δεινά της ζωής και του κόσμου.
5. Αρνείται την έννοια του κακού, την οποία θεωρεί ως απαραίτητο συμπλήρωμα του καλού. «Αμαρτία» για το Βουδισμό είναι η έλλειψη «φωτισμού» και η επιθυμία των εγκοσμίων.
6. Ο Βουδισμός αποτέλεσε τα τελευταία χρόνια την «δεξαμενή» από όπου αντλεί τα πιστεύω της και τις δοξασίες της η «Νέα Εποχή». Οι περί Θεού, ανθρώπου, καλού και κακού, περί κόσμου κλπ νεοεποχίτικες δοξασίες της είναι ταυτόσημες με τις δοξασίες (και) του Βουδισμού.
7. Ολόκληρο το θρησκευτικό σύστημα του Βουδισμού έχει απόλυτα αντιχριστιανικό χαρακτήρα. Στην αυθεντική του μορφή αρνείται την ύπαρξη προσωπικού Θεού. Στις διάφορες άλλες ομάδες οι «θεοί» τους είναι ταυτόσημοι με τους «θεούς» των άλλων παγανιστικών θρησκευμάτων. Αρνείται τον Ιησού Χριστό, τον Οποίο πολλοί βουδιστές, τον θεωρούν ως έναν από τους «φωτισμένους» (= βούδες) της ανθρωπότητας. Αρνείται τη θεότητά Του και φυσικά το απολυτρωτικό Του έργο. Αρνείται την ελευθερία του προσώπου, προσδένοντάς τον στις απρόσωπες «καρμικές» δυνάμεις και ως εκ τούτου κάθε έννοια προσωπικής αμαρτίας. Ως «σωτηρία» του ανθρώπου διδάσκει την δια των ιδίων δυνάμεών του απαλλαγή από την «επιθυμία», η οποία θεωρείται «αμαρτία» από το Βουδισμό. Βασικό δόγμα του Βουδισμού όπως και του Ινδουισμού είναι η μετεμψύχωση, που σημαίνει ακριβώς τη μεταφορά (μετάβαση) της ψυχής από ένα σώμα σε άλλο. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του οσίου Γέροντος Παϊσίου σχετικά με την μετεμψύχωση: «Η μετεμψύχωση βολεύει τους ανθρώπους, και ειδικά τους αθέους, τους απίστους. Είναι η μεγαλύτερη πονηριά του διαβόλου. Τους κρατά ο διάβολος στην ζωή της αμαρτίας, με τον λογισμό ότι η ψυχή έρχεται και ξανάρχεται σε αυτόν τον κόσμο».
8. Καλλιεργεί στις ψυχές των πιστών του την απαισιοδοξία με τις περί εκμηδενίσεως τους, όταν «φτάσουν» στη Νιρβάνα. Από αυτές τις λίγες επισημάνσεις και με τη μελέτη ολοκλήρου του βουδιστικού συστήματος, αποδεικνύεται ο αντιχριστιανικός του χαρακτήρας.

          Κατόπιν αυτών παρακαλούμε τον πιστό λαό του Θεού να αποφεύγει το συγκεκριμένο βουδιστικό κέντρο, όπως και άλλα παρόμοια κέντρα είτε ανατολικών θρησκειών, είτε διδασκαλίας ανατολικής «φιλοσοφίας», εναλλακτικών «θεραπειών», σχολές πολεμικών τεχνών, κλπ, διότι ελλοχεύει πάντοτε ο κίνδυνος να παρασυρθεί στην πλάνη και εν τέλει να στερηθεί τη σωτηρία του. Ως Ορθόδοξοι δεν έχουμε ανάγκη από κάποια «νιρβάνα» για να απαλλαγούμε από τον ανθρώπινο πόνο, διότι απλούστατα ο πόνος και οι θλίψεις στη ζωή μας, μετασχηματίζονται με την Χάρη του Θεού μέσα στον χώρο της Εκκλησίας σε πηγή ευλογίας και χαράς σύμφωνα με τον λόγο του Παύλου «Νύν χαίρω εν τοις παθήμασί μου υπέρ υμών» (Κολ.1,24). Ούτε έχουμε ανάγκη από κάποιον άλλο «φωτισμό», διότι «Ελάβομεν Πνεύμα επουράνιον, εύρομεν πίστιν αληθή», αφ’ ότου ενστερνιστήκαμε το ανέσπερο φως του Χριστού μας. Ο δικός μας «Βούδας» δεν είναι κάποιος «φωτισμένος» άνθρωπος, αλλά ο ενανθρωπήσας Υιός και Λόγος του Θεού, ο Οποίος είναι ο Ίδιος «το φως το αληθινόν, ό φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον» (Ιωάν.1,9). Ο Ιησούς Χριστός μας δεν δίδαξε απλά την αλήθεια, αλλά είναι ο Ίδιος η αλήθεια, η ένσαρκη αλήθεια, γι’ αυτό και «η αλήθεια δια Ιησού Χριστού εγένετο» (Ιωάν.1,7), και «εκ του πληρώματος αυτού ημείς πάντες ελάβομεν» (Ιωάν.1,16), ώστε η νομιζόμενη κοσμική «σοφία» να έχει για μας δευτερεύουσα σημασία και να κρίνεται για την ορθότητά της με το ύψιστο κριτήριο της θείας εν Χριστώ αποκαλύψεως.   

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών

Ο υπεύθυνος

Αρχ. π. Παύλος Δημητρακόπουλος

Ο γραμματέας

κ. Λάμπρος Σκόντζος Θεολόγος

Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον      www.egolpion.com 
27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014 

Read more: http://www.egolpion.com/boudistikes_spoydes.el.aspx#ixzz2ubChKKoH

ΤΟ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΤΡΙΩΔΙΟ

ΤΟ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΤΡΙΩΔΙΟ

Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεῳ: Ἡ εὐλογημένη ἀλλά καὶ φοβερὰ ὥρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας

1. 

Τὸ φοβερὸ καὶ συγκλονιστικὸ γεγονὸς τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ μας, ἀδελφοί, ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα. Ἂς προσεγγίσουμε τὶς πτυχές του μέσα ἀπὸ τὰ ὑμνολογικὰ κείμενα τῆς Ἐκκλησίας μας, μήπως καὶ συνέλθουμε, μήπως καὶ μετανοήσουμε, γιὰ νὰ προλάβουμε τὴν φοβερὰ καὶ ἀδυσώπητη κρίση.

«Πόσο φοβερὴ ὥρα θὰ εἶναι τότε, ὅταν καθίσῃ ὁ Κριτὴς σὲ θρόνο φοβερό! θὰ ἀνοίγονται βιβλία καὶ πράξεις θὰ ἐλέγχονται καὶ τὰ κρυπτὰ τοῦ σκότους θὰ δημοσιεύονται· Ἀκοῦστε, βασιλιάδες τῆς γῆς καὶ ἄρχοντες, δοῦλοι καὶ ἐλεύθεροι, ἁμαρτωλοὶ καὶ δίκαιοι, πλούσιοι καὶ πτωχοί· ἔρχεται Κριτής, ποὺ πρόκειται νὰ κρίνῃ τὴν οἰκουμένη· ποιός μπορεῖ νὰ σταθῇ ἐνώπιόν Του, ὅταν ἄγγελοι παρίστανται, ἐλέγχοντας τὶς πράξεις, τὶς σκέψεις, τὶς ἐπιθυμίες, ποὺ ἔγιναν σὲ κάθε στιγμὴ τῆς ἡμέρας καὶ τῆς νύχτας;».

«Ψυχή μου, κοίταξε· νηστεύεις; τότε μὴν ξεχνᾷς τὸν φτωχὸ πλησίον σου. Ἀπέχεις ἀπὸ τὶς τροφές; τότε μὴν κατακρίνῃς τὸν ἀδελφό σου, γιὰ νὰ μὴν σταλῇς στὴ φωτιὰ καὶ κατακαῇς σὰν κερί, ἀλλὰ νὰ σὲ εἰσαγάγῃ ἀνεμπόδιστα ὁ Χριστὸς στὴ Βασιλεία Του».

«Σκέφτομαι τὴν ἡμέρα ἐκείνη καὶ τὴν ὥρα, ὅταν ὅλοι γυμνοί, σὰν κατάδικοι, θὰ παρουσιαστοῦμε μπροστὰ σ’ Ἐσένα, τὸν ἀδέκαστο Κριτή· τότε θὰ ἠχήσῃ δυνατὰ ἡ σάλπιγγα καὶ θὰ κλονιστοῦν τὰ θεμέλια τῆς γῆς καὶ τοῦ σύμπαντος· οἱ νεκροὶ θὰ ἀναστηθοῦν ἀπὸ τοὺς τάφους κι ὅλοι θὰ λάβουν ἴδιο σῶμα καὶ ὅλων τῶν ἀνθρώπων οἱ κρυφὲς πράξεις θὰ γίνουν φανερὲς ἐνώπιόν Σου· θὰ κλαῖνε καὶ θὰ ὀδύρονται καὶ θὰ τραβήξουν γιὰ τὸ ἐξώτερο πῦρ ὅσοι ποτὲ δὲν μετανόησαν· ὁ δὲ κλῆρος τῶν δικαίων μὲ χαρὰ καὶ ἀγαλλίασῃ θὰ εἰσέλθῃ γιὰ τὸν οὐράνιο γάμο».

«Τί φόβος τότε, ὅταν θὰ ἑτοιμαστῇ ὁ θρόνος καὶ θὰ ἀνοιχτοῦν τὰ βιβλία τῆς ζωῆς καὶ καθίσῃ ὁ Θεὸς νὰ κρίνῃ τὸν κόσμο! ὅταν καὶ οἱ ἄγγελοι μὲ φόβο θὰ παρίστανται καὶ ὁ ποταμὸς τῆς φωτιᾶς θὰ τραβᾷ πρὸς τὸ μέρος του, τότε τί θὰ κάνουμε, ὅσοι εἴμαστε ὑπεύθυνοι γιὰ πολλὲς ἁμαρτίες; Κι ὅταν Τὸν ἀκούσουμε νὰ προσκαλῇ τοὺς εὐλογημένους τοῦ Ἐπουρανίου Πατρός Του στὴν Βασιλεία Του, τοὺς δὲ ἁμαρτωλοὺς νὰ ἀποπέμπῃ στὴν κόλαση, ποιός θὰ ἀντέξῃ τότε τὴν φοβερὴ ἐκείνη ἀπόφαση;».

«Ἀκούοντας τὴν θρηνολογία τοῦ πλουσίου μέσα στὴ φλόγα τῆς βασάνου, κλαίω καὶ ὀδύρομαι, ὁ ἄθλιος, διότι μοῦ ἀξίζει ἡ ἴδια καταδίκη».

«Ἀλίμονό σου, ταλαίπωρη ψυχή! μέχρι πότε θὰ εἶσαι ἀναίσθητη καὶ δὲν θὰ κόβῃς τὰ πάθη σου; μέχρι πότε θὰ ἀφήνεσαι στὴν τεμπελιά; γιατὶ δὲν ἐνθυμῆσαι τὴν φοβερὴ ὥρα τοῦ θανάτου; γιατὶ δὲν τρέμῃς ποὺ θὰ βρεθῇς στὸ φρικτὸ βῆμα τοῦ Σωτῆρος; ἅραγε τί θὰ ἀπολογηθῇς; τὶ θὰ ἀποκριθῇς; τὰ ἔργα σου καὶ οἱ πράξεις σου θὰ στέκονται πρὸς ἔλεγχο καὶ κατηγορία σου. Λοιπόν, ψυχή, ὁ χρόνος ἔφτασε· τρέξε, πρόφτασε, βόησε μὲ πίστη: ‘ἁμάρτησα, Κύριε, ἁμάρτησα, ἀλλὰ γνωρίζω ὅτι εἶσαι φιλάνθρωπος· μὴ μὲ ἐμποδίσῃς νὰ βρεθῷ στὴ δεξιὰ πλευρὰ τοῦ θρόνου Σου’».

«Ἂς ζήσουμε σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ· ἂς διαθρέψουμε τοὺς πεινασμένους, ἂς ποτίσουμε τοὺς διψασμένους, ἂς ντύσουμε τοὺς γυμνούς, ἂς προσφέρουμε στέγη στοὺς ξένους, ἂς ἐπισκεφθοῦμε τοὺς ἀσθενεῖς καὶ τοὺς φυλακισμένους, ὥστε νὰ εἴμαστε ἀνάμεσα σὲ αὐτοὺς ποὺ ὁ Κύριος θὰ πῇ: ‘Ἐλᾶτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός Μου, γιὰ νὰ κληρονομήσετε τὴν Βασιλεία Μου’».

Λόγια ποὺ συνταράσσουν τὴν παραλελυμένη καρδιά μας, ἀδελφοί, ὅλα τὰ παραπάνω ἀριστουργήματα τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ποιήσεως. Ἐξάπαντος λόγια ἀληθινά, γιατὶ δὲν εἶναι ψέμα ὅτι ὁ Χριστὸς ἀνέστη καὶ ἔρχεται καὶ πὼς εἶναι κοντά ἡ ὥρα, ἡ φοβερὴ ἡμέρα Του, ὁπότε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θὰ κριθοῦμε ὁ καθένας ξεχωριστὰ γιὰ τὶς πράξεις μας. Τίποτε ἀπὸ ὅσα ζήσαμε, ἀπὸ ὅσα σκεφτήκαμε, ἀπὸ ὅσα εἴπαμε, ἀπὸ ὅσα κάναμε, σὲ ἡμέρα καὶ νύχτα, μπροστὰ σὲ ἄλλους ἢ κρυφὰ ἀπὸ ὅλους, στὶς ἐρημιὲς ἠ στοὺς πολυσύχναστους δρόμους, δὲν θὰ γλυτώσῃ ἀπὸ τὴν δημοσίευση. Ὅλα θὰ βγοῦν στὸ φῶς, γιατὶ ἡ ἡμέρα Κυρίου θὰ εἶναι φῶς, ἄκτιστο φῶς, ποὺ ἄλλους θὰ καταξιώσῃ καὶ ἄλλους θὰ καταδικάσῃ. Ὅλα εἶναι γυμνὰ καὶ τετραχηλισμένα μπροστὰ στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ· τίποτε δὲν θὰ μείνῃ κρυφὸ ἐκείνη τὴν ὥρα. Ἐκεῖνοι ποὺ ἐφήρμοσαν τὴν πρὸς τὸν Θεὸ ἀγάπη ἔμπρακτα καὶ πρὸς τὸν πλησίον, θὰ ἀπολαύσουν τὴν αἰώνια ζωή· ἐκεῖνοι ποὺ ἔζησαν γιὰ τὸν ἑαυτό τους, θὰ καταδικαστοῦν στὴν αἰώνια κόλαση, μέσα στὸ φῶς τὸ ἄκτιστο, ποὺ θὰ ἀποκαλύψῃ τὴν κολαστικὴ διάσταση τοῦ ἐγωϊσμοῦ, τῆς ἀσπλαχνίας, τῆς κακίας, τῆς πονηρίας, τῆς ἁμαρτίας. Μέσα σὲ αὐτὸν τὸ ἄκτιστο καὶ συνεχῆ καὶ ἄσβεστο εἰς τοὺς αἰῶνας φωτισμὸ ὅσα δὲν πρόλαβαν ἢ δὲν θέλησαν οἱ ἄνθρωποι νὰ μισήσουν καὶ νὰ ἐξομολογηθοῦν θὰ παραμένουν ὄνειδος καὶ ἔλεγχος παντοτινὸς καὶ ἀβάσταχτος καὶ ἀνυπόφορος.

Ὁ βίος μας εἶναι καιρὸς μετανοίας. Ἂς ἑτοιμαστοῦμε, ἀδελφοί μου, γιατὶ ὁ θάνατος δὲν ξέρουμε πότε θὰ μᾶς κτυπήσῃ τὴν πόρτα. Ἂς ζήσουμε σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολὲς τῆς ἀγάπης, γιὰ νὰ δικαιούμαστε τὴν κληρονομία τῆς ἀγάπης, ὅταν θὰ ἔρθῃ ἡ εὐλογημένη ὥρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου μας.

Η έκπληξη της Δευτέρας Παρουσίας

*Η έκπληξη της Δευτέρας Παρουσίας* Η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου είναι ήμέρα φοβερή! Θά συγκλονιστεί όλο τό σύμπαν! Ταυτόχρονα, όμως, θά ναι καί μεγάλη καί συγκλονιστική έκπληξη άπό πολλές άπόψεις. Θά 'ναι έκπληξη, πρώτα-πρώτα διότι άπολύτως κανείς δέν γνωρίζει πότε άκριβώς θά γίνει, οϋτε οί άγγελοι, παρά μόνο ό Θεός (Ματθ. κδ' 36). Γι' αύτό παρήγ­γειλε ό Κύριος: «Βλέπετε, άγρυπνεΐτε καί προσεύχεσθε- ούκ οϊδατε γάρ πότε ό και­ρός έστι» (Μάρκ. ιγ' 33). Αλίμονο σ' εκεί­νους πού θά έχουν άπορροφηθεΐ άπό τις μέριμνες καί τις έγκόσμιες άπολαύσεις. Γι' αύτούς ή έλευση τού Κυρίου θά 'ναι ... περισσότερα »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ' ΛΟΥΚΑ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ - 

«Τῆς πατρῴας δόξης σου, ἀποσκιρτήσας ἀφρόνως, ἐν κακοῖς ἐσκόρπισα, ὅν μοι παρέδωκας πλοῦτον· ὅθεν σοι τὴν τοῦ Ἀσώτου, φωνὴν κραυγάζω· Ἥμαρτον ἐνώπιόν σου, Πάτερ οἰκτίρμον· δέξαι με μετανοοῦντα, καὶ ποίησόν με, ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου».

---

Ὁ Δίκαιος Συμεὼν ὁ Θεοδόχος

Κατοικοῦσε στὴν Ἱερουσαλήμ. Ἦταν δίκαιος, εὐλαβὴς καὶ φωτισμένος ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ποὺ τοῦ εἶχε φανερώσει ὅτι δὲ θὰ πέθαινε πρὶν δεῖ τὸ Χριστό. Ἡ χαρμόσυνη αὐτὴ πληροφορία τὸν ἐμψύχωνε ὡς τὰ βαθειά γεράματά του. Τέλος, ἀκριβῶς σαράντα μέρες μετὰ τὴν γέννηση τοῦ Ἰησοῦ, τὸ Πνεῦμα τὸν πληροφόρησε ὅτι ἔπρεπε νὰ πάει στὸ Ἱερό. Ἑτοιμάστηκε, λοιπόν, μὲ νεανικὴ ζωηρότητα, πῆγε ἐκεῖ καὶ στάθηκε στὴν πόρτα, γεμάτος εὐχαρίστηση καὶ ἀγαλλίαση. Μέσα στὴν προσδοκία αὐτή, φάνηκαν νὰ ἔρχονται ὁ Ἰωσὴφ μὲ τὴν Παρθένο, ποὺ κρατοῦσε τὸν Ἰησοῦ. Ὁ Συμεών, πληροφορημένος ἀπὸ τὸ Πνεῦμα ὅτι τὸ βρέφος αὐτὸ εἶναι ὁ Χριστός, τρέχει καὶ παίρνει τὸν Ἰησοῦ στὴν ἀγκαλιά του. Τὸν κρατάει εὐλαβικὰ καί, ἀφοῦ καλὰ-καλὰ παρατήρησε τὸ νήπιο καὶ δέχθηκε ὅλη τὴν ἱλαρότητα τῆς θείας μορφῆς του, ὕψωσε τὸ βλέμμα του ἐπάνω καὶ εἶπε εὐχαριστῶντας τὸ Θεό: «Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, Δέσποτα, κατὰ τὸ ῥῆμα σου ἐν εἰρήνῃ· ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ». Τώρα, δηλαδή, πᾶρε τὴν ψυχή μου Δέσποτα, σύμφωνα μὲ τὸ λόγο σου, εἰρηνικά, διότι τὰ μάτια μου εἶδαν αὐτὸν ποὺ θὰ φέρει τὴν σωτηρία ποὺ ἑτοίμασες γιὰ ὅλους τοὺς λαοὺς καὶ θὰ εἶναι γι᾿ αὐτοὺς φῶς, ποὺ θὰ ἀποκαλύψει τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ θὰ δοξάσει τὸ λαό σου Ἰσραήλ.

---

Ἄννα ἡ Προφήτιδα

Ἦταν θυγατέρα τοῦ Φανουὴλ καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν φυλὴ τοῦ Ἀσήρ, ὀγδόου γιοῦ τοῦ Ἰακώβ. Παντρεύτηκε πολὺ νέα, καὶ μετὰ ἑπτὰ χρόνια ἔμεινε χήρα. Ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα ἔζησε μόνη της, χωρὶς νὰ ἔλθει πλέον σὲ νέο γάμο. Παρηγοριὰ καὶ εὐχαρίστησή της ἦταν ἡ προσευχή, ἡ νηστεία, ἡ ἀνάγνωση τῶν Γραφῶν, ἡ φιλανθρωπία καὶ ἡ συχνὴ παρουσία της στὸ Ἱερό, σ᾿ ὅλες τὶς πρωϊνὲς καὶ ἑσπερινὲς δεήσεις. Γιὰ τὸν τρόπο αὐτὸ τῆς ζωῆς της, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μετέδωσε στὴν Ἄννα τὸ προφητικὸ χάρισμα. Ἀξιώθηκε μάλιστα, ἂν καὶ 84 ἐτῶν τότε νὰ ὑποδεχθεῖ στὸ Ναὸ μαζὶ μὲ τὸν δίκαιο Συμεών, τὸ θεῖο Βρέφος. Κατὰ τὴν συνάντηση ἐκείνη, ἡ καρδιὰ τῆς Ἄννας ὑπερχάρηκε καὶ σκίρτησε. Πλησίασε, προσκύνησε τὸ παιδὶ καὶ κατόπιν, ἀφοῦ εὐχαρίστησε καὶ δοξολόγησε καὶ αὐτὴ τὸ Θεό, διακήρυττε ὅτι ἦλθε ὁ Μεσσίας πρὸς ὅλους, οἱ ὁποῖοι ζοῦσαν περιμένοντας μὲ εἰλικρινῆ εὐσέβεια τὴν λύτρωση τοῦ Ἰσραήλ.

---

Οἱ Ἅγιοι Ἀδριανὸς καὶ Εὔβουλος

Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ μάρτυρες κατάγονταν ἀπὸ τὴν χώρα Βανέα (δηλαδὴ τὴν χώρα τῆς Ἀρμενίας γύρω ἀπὸ τὴν λίμνη Βᾶν). Αὐτοὶ λοιπόν, θέλησαν νὰ δοῦν ἀπὸ κοντὰ τοὺς Μάρτυρες καὶ Ὁμολογητές του Χριστοῦ τῆς Καισαρείας καὶ γι᾿ αὐτὸ ἀναχώρησαν γιὰ τὴν πόλη αὐτή. Ἐκεῖ φανερώθηκαν ὅτι εἶναι χριστιανοὶ καὶ ἀμέσως ὁδηγήθηκαν στὸν ἄρχοντα Φιρμιλιανό, ὅπου μὲ πολὺ θάῤῥος ὁμολόγησαν τὸν Χριστό. Τότε τοὺς ἔδειραν ἀνελέητα στὴ ῥάχη καὶ τὰ πλευρά. Ἀλλὰ καὶ πάλι, ὅταν γιὰ δεύτερη φορὰ ὁδηγήθηκαν στὸν ἄρχοντα, ὁμολόγησαν τὸν Χριστό. Ἐξοργισμένος ὁ ἄρχοντας, τοὺς ἔριξε τροφὴ στὰ θηρία. Καὶ ὁ μὲν Ἀδριανός, θηριομάχησε μὲ λιοντάρι καὶ ἐπειδὴ στάθηκε ἀβλαβής, ἀποκεφαλίσθηκε. Τὴν ἴδια ἀκριβῶς διαδικασία ὑπέστη καὶ ὁ Εὔβουλος, τὸ τέλος καὶ αὐτοῦ ἦταν ὁ ἀποκεφαλισμός. Ἔτσι καὶ οἱ δυὸ μαζὶ πῆραν τὰ ἀμάραντα στεφάνια τῆς αἰώνιας δόξας.

---

Ὁ Ἅγιος Βλάσιος ὁ Βουκόλος

Ἦταν ἀπὸ τὴν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας καὶ οἱ γονεῖς του, πλούσιοι σὲ κοπάδια βοδιῶν, διακρίνονταν γιὰ τὴν εὐσέβεια καὶ τὶς ἐλεημοσύνες τους. Ἀκόμα θερμότερος στὴν πίστη καὶ προθυμότερος στὸ καλό, ὁ γιός ἦταν ἡ παρηγοριὰ πολυάριθμων φτωχῶν καὶ ὀρφανῶν, γιὰ τοὺς ὁποίους διέθετε κάθε χρόνο ὅλα τὰ εἰσοδήματα τῆς δουλειᾶς του. Κάποτε γιὰ ἐπαγγελματικοὺς λόγους ἔφυγε ἀπὸ τὴν Καισάρεια. Αὐτὸ συνέβη ὅταν εἶχε κινηθεῖ φονικὸς διωγμὸς κατὰ τῶν χριστιανῶν, μεταξὺ τῶν ὁποίων πρῶτος καταζητήθηκε ὁ Βλάσιος. Ἔψαξαν παντοῦ, ἀλλὰ δὲν τὸν βρῆκαν πουθενά. Ὅταν ἐπέστρεψε, τοῦ ἀνέφεραν τὰ γεγονότα. Ἡ μητέρα τοῦ τὸν προέτρεπε νὰ φύγει γιὰ νὰ σωθεῖ. Ἀλλ᾿ ὁ Βλάσιος ἀρνήθηκε, μὲ τὴν σκέψη ὅτι θὰ ἦταν λιποτάκτης τῆς πίστης ἂν ἔφευγε γιὰ νὰ σωθεῖ. Καὶ ὅτι ἡ σωτηρία του αὐτὴ θὰ ἦταν ἄτιμη, τὴν στιγμὴ ποὺ στὸ βωμὸ τῆς πίστης θυσιάζονταν οἰκογενειάρχες. Ἔμεινε λοιπὸν καὶ παρουσιάστηκε στὸ κριτήριο. Ἐκεῖ, μετὰ τὴν ἐπανειλημμένη ὁμολογία του καὶ τὴν σταθερὴ ἐπιμονή του σ᾿ αὐτή, βασανίστηκε φρικτά. Ἀλλὰ μὲ τὴν θαυμαστὴ ὑπομονή του, κέρδισε πολλοὺς ἀπὸ τοὺς ἐκεῖ παρευρεθέντες, οἱ ὁποῖοι μάλιστα ὁμολόγησαν τὴν ἀληθινὴ πίστη. Τέλος τὸ σῶμα του ὑπέκυψε στὸ θάνατο, ἡ νικηφόρα ὅμως ἄθλησή του ἀξιώθηκε νὰ πάρει τὸ λαμπρὸ καὶ ἀμάραντο στεφάνι τῆς αἰώνιας ζωῆς.

---

Ὁ Προφήτης Ἀζαρίας

Ἦταν γιὸς τοῦ Ὠδὴδ καὶ ἔζησε στὰ χρόνια της βασιλείας τοῦ Ἀσὰ (956 π.Χ.) γιοῦ καὶ διαδόχου τοῦ Ἀβία στὸ βασίλειο τοῦ Ἰούδα. Ὁ Ἀσὰ ὑποστήριξε τὴν λατρεία τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, ὀχύρωσε καλὰ τὴν Ἰουδαία καὶ ἐξόπλισε καὶ ἐκγύμνασε καλὰ 500.000 πολεμιστές. Σύμφωνα λοιπὸν μὲ τὴν διήγηση τοῦ βιβλίου Β´ Παραλειπομένων Κεφ. ιδ´ - ιε´, ἐξῆλθε κατὰ τῆς Ἰουδαίας Ζερᾶ ὁ Αἰθίοψ. Λέγεται ὅτι πρόκειται γιὰ τὸν Φαραὼ Ὄσορκον Α´ τῆς 223 Αἰγυπτιακῆς δυναστείας, διάδοχό του Σησάκ, ποὺ νίκησε τὸν βασιλιὰ τοῦ Ἰούδα Ῥοβοάμ. Ὁ Φαραὼ διέθετε ἑκατομμύρια στρατοῦ καὶ 300 πολεμικὰ ἅρματα. Ὁ Ἀσά, πρὸ τῆς μάχης, ἔκανε θερμότατη προσευχὴ πρὸς τὸν Θεό. Ὅταν λοιπόν, νίκησε, ὁ Ἀζαρίας, ἐμπνευσμένος ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, πῆγε στὸν βασιλιὰ Ἀσὰ καὶ στὸ λαὸ καὶ εἶπε: «Ἀκοῦστε με σὺ ὁ βασιλιὰς Ἀσὰ καὶ ὅλος ὁ λαὸς τῶν φυλῶν τοῦ Ἰούδα καὶ τοῦ Βενιαμίν. Ὁ Κύριος θὰ εἶναι μαζί σας, ὅταν σεῖς θὰ προσέχετε νὰ εἶστε μαζί Του, λατρεύοντας τὸ ὄνομά Του καὶ τηρῶντας τὶς ἐντολές Του. Ὅταν Τὸν ζητᾶτε θὰ Τὸν βρίσκετε. Ἂν ὅμως Τὸν ἐγκαταλείψετε, θὰ σᾶς ἐγκαταλείψει καὶ Αὐτός». Λόγια πολυτιμότατα γιὰ κάθε Κράτος καὶ γιὰ κάθε λαό. Ὁ Ἀζαρίας πέθανε εἰρηνικὰ καὶ τάφηκε στὸν ἀγρό του.

---

Οἱ Ἅγιοι Παῦλος καὶ Σίμων

Μαρτύρησαν διὰ ἀποκεφαλισμοῦ.

---

Ὁ Ὅσιος Κλαύδιος

Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

---

Οἱ Ἅγιοι Ἰωάννης, Σταμάτιος καὶ Νικόλαος, νεομάρτυρες ἐκ Σπετσῶν

Μαρτύρησαν γιὰ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ στὴ Χίο τὸ 1822. Ἀπ᾿ αὐτούς, ὁ Σταμάτιος καὶ ὁ Ἰωάννης ἦταν ἀδέλφια. Ὁ πατέρας τους ὀνομαζόταν Θεόδωρος Γκίνης, ἡ δὲ μητέρα τους Ἀνεζώ. Τὸ 1822 οἱ νέοι αὐτοί, μαζὶ μὲ ἄλλους πέντε καὶ τὸν συναθλητή τους Νικόλαο, μπῆκαν σ᾿ ἕνα πλοῖο φορτωμένο μὲ λάδι γιὰ νὰ τὸ ἐμπορευτοῦν σὲ διάφορα λιμάνια. Λόγω μεγάλης θαλασσοταραχῆς, προσάραξαν στὸν Τσεσμέ, μικρασιατικὴ παραλία ἀπέναντι ἀπὸ τὴν Χίο. Ὅταν βγῆκαν στὴν ξηρά, τοὺς φιλοξένησε κάποιος χριστιανός, ποὺ ἀργότερα τοὺς πρόδωσε στοὺς Τούρκους, μὲ ἀποτέλεσμα αὐτοὶ νὰ θανατώσουν δυὸ ἀπὸ τοὺς συντρόφους· δυὸ ἄλλοι διασώθηκαν ἀφοῦ ἔπεσαν στὴ θάλασσα καὶ συνελήφθηκαν οἱ Σταμάτιος, Ἰωάννης καὶ ὁ γέροντας πλοίαρχος Νικόλαος. Στὶς 26 Ἰανουαρίου 1822 τοὺς παρουσίασαν στὸν πασὰ τῆς Χίου. Ὁ πασὰς ἀφοῦ τοὺς ἀνέκρινε, τοὺς μὲν Σταμάτιο καὶ Ἰωάννη ἔκλεισε στὴ φυλακή, τὸν δὲ γέροντα Νικόλαο ἀποκεφάλισε στὴν ἐκτὸς τοῦ Κάστρου πεδιάδα. Οἱ Τοῦρκοι ἀφοῦ δὲν κατάφεραν νὰ ἀλλαξοπιστήσουν τὰ δυὸ ἀδέλφια, στὸν ἴδιο τόπο ποὺ ἀποκεφάλισαν τὸν Νικόλαο, ἀποκεφάλισαν καὶ αὐτοὺς στὶς 3-2-1822. Προηγουμένως, ὁ Σταμάτιος, ποὺ τότε ἦταν 18 χρονῶν καὶ ὁ Ἰωάννης, ποὺ ἦταν 22 χρονῶν, ἔστειλαν ἔγγραφη ἐξομολόγηση στὸν Μητροπολίτη Χίου, πῆραν τὴν εὐχή του, κατόρθωσαν νὰ κοινωνήσουν τῶν Ἀχράντων μυστηρίων καὶ ἔτσι ἔφυγαν γιὰ τὴν αἰώνια ζωὴ καθ᾿ ὅλα ἕτοιμοι.

Στην παραβολή του Κυρίου περί του ασώτου 
(Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμά)

«Θα γίνη κάποτε λιμός», είπε o προφήτης θρηνώντας την Ιερουσαλήμ, «όχι πείνα άρτου και ύδατος, αλλά πείνα για τον λόγο τού Κυρίου». Είναι δε ο λιμός στέρησις και συγχρόνως όρεξις της αναγκαίας τροφής. Υπάρχει όμως και κάτι χειρότερο και αθλιώτερο από αυτήν την πείνα· όταν δηλαδή κάποιος, ενώ στερείται τ' αναγκαία για την σωτηρία, δεν έχει συναίσθησι της συμφοράς, επειδή δεν έχει όρεξι για τη σωτηρία. Όποιος πεινά και δεν διαθέτει τ' αναγκαία, τριγυρίζει αναζητώντας ένα κομμάτι ψωμιού οπουδήποτε· κι' αν εύρει μουχλιασμένο ζυμάρι, ή του προσφέρει κάποιος άρτο από κεχρί ή από πίτουρ... περισσότερα »

************************************

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΣΤ' ΛΟΥΚΑ: ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ... 

Τελώνου καί Φαρισαῖου (Ἀρχή Τριωδίου)

Τελώνου καί τοῦ Φαρισαῖου

 
Η πρώτη Κυριακή του Τριωδίου είναι αφιερωμένη στην διδακτική παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου, την οποία ο Κύριος διηγήθηκε, προκειμένου να διδάξει την αρετή της ταπεινώσεως και να στηλιτεύσει την έπαρση.

Ο ευαγγελιστής Λουκάς, με τρόπο λιτό, αλλά σαφέστατο, διέσωσε την παραβολή αυτή ως εξής: 
Λουκ. Ιη’ 10-14

« 10 ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν προσεύξασθαι, ὁ εἷς Φαρισαῖος καὶ ὁ ἕτερος τελώνης. 11 ὁ Φαρισαῖος σταθεὶς πρὸς ἑαυτὸν ταῦτα προσηύχετο· ὁ Θεός, εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης· 12 νηστεύω δὶς τοῦ σαββάτου, ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα κτῶμαι. 13 καὶ ὁ τελώνης μακρόθεν ἑστὼς οὐκ ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν οὐρανὸν ἐπᾶραι, ἀλλ᾿ ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος αὐτοῦ λέγων· ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ. 14 λέγω ὑμῖν, κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἢ γὰρ ἐκεῖνος· ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται». 

Η τάξη των Φαρισαίων εκπροσωπούσε την υποκρισία και την εγωιστική αυτάρκεια και έπαρση. Τα μέλη της απόλυτα αποκομμένα από την υπόλοιπη ιουδαϊκή κοινωνία, αποτελούσαν, λαθεμένα, το μέτρο σύγκρισης της ευσέβειας και της ηθικής για τους Ιουδαίους. Αντίθετα οι τελώνες ήταν η προσωποποίηση της αδικίας και της αμαρτωλότητας . Ως φοροεισπράκτορες των κατακτητών Ρωμαίων διέπρατταν αδικίες, κλοπές, εκβιασμούς, τοκογλυφίες και άλλες ειδεχθείς ανομίες και γι' αυτό τους μισούσε δικαιολογημένα ο λαός. Δύο αντίθετοι τύποι της κοινωνίας, οι οποίοι εκπροσωπούσαν τις δύο αυτές τάξεις, ανέβηκαν στο ναό να προσευχηθούν. Ο πρώτος ο νομιζόμενος ευσεβής, έχοντας την αυτάρκεια της δήθεν ευσέβειάς του ως δεδομένη, στάθηκε με έπαρση μπροστά στο Θεό και άρχισε να απαριθμεί τις αρετές του, οι οποίες ήταν πραγματικές. Τις εξέθετε προκλητικότατα εις τρόπον ώστε απαιτούσε από το Θεό να τον επιβραβεύσει γι' αυτές. Για να εξαναγκάσει το Θεό έκανε και αήθη σύγκρισή του με άλλους ανθρώπους και ιδιαίτερα με τον συμπροσευχόμενό του τελώνη.

Αντίθετα ο όντως αμαρτωλός τελώνης συναισθάνεται τη δεινή του κατάσταση και με συντριβή και ταπείνωση ζητεί το έλεος του Θεού. Αυτή η μετάνοιά του τον δικαιώνει μπροστά στο Θεό. Γίνεται δεκτή η προσευχή του, σε αντίθεση με τον υποκριτή Φαρισαίο, ο οποίος όχι μόνο δεν έγινε δεκτή η προσευχή του, αλλά σώρευσε στον εαυτό του περισσότερο κρίμα, εξαιτίας της εγωπάθειάς του.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας όρισαν να είναι αφιερωμένη η πρώτη Κυριακή του Τριωδίου στη διδακτική αυτή παραβολή του Κυρίου για να συνειδητοποιήσουν οι πιστοί πως η υπερηφάνεια είναι η αγιάτρευτη ρίζα του κακού στον άνθρωπο, η οποία τον κρατά μακριά από την αγιαστική χάρη του Θεού και πως η ταπείνωση είναι το σωτήριο αντίδοτο της καταστροφικής πορείας, που οδηγεί τον άνθρωπο η εγωπάθεια.

Κοντάκιον

Ἦχος γ'. Ἡ Παρθένος σήμερον.

Στεναγμοὺς προσοίσωμεν, τελωνικοὺς τῷ Κυρίῳ, καὶ αὐτῷ προσπέσωμεν, ἁμαρτωλοὶ ὡς Δεσπότῃ· θέλει γὰρ τὴν σωτηρίαν πάντων ἀνθρώπων, ἄφεσιν παρέχει πᾶσι μετανοοῦσι· δι' ἡμᾶς γὰρ ἐσαρκώθη Θεὸς ὑπάρχων Πατρὶ συνάναρχος.

Ἕτερον Κοντάκιον

Ἦχος δ’.

Φαρισαίου φύγωμεν ὑψηγορίαν, καὶ Τελώνου μάθωμεν, τὸ ταπεινὸν ἐν στεναγμοῖς, πρὸς τὸν Σωτῆρα κραυγάζοντες· Ἵλαθι μόνε ἡμῖν εὐδιάλλακτε.

Κάθισμα

Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ταπείνωσις ὕψωσε, κατῃσχυμμένον κακοῖς, Τελώνην στυγνάσαντα, καὶ τό, Ἱλάσθητι, τῷ Κτίστῃ βοήσαντα· ἔπαρσις δὲ καθεῖλεν, ἀπὸ δικαιοσύνης, δείλαιον Φαρισαῖον, μεγαλορρημονοῦντα· ζηλώσωμεν διὸ τὰ καλά, κακῶν ἀπεχόμενοι.

Ὁ Οἶκος

Ἑαυτοὺς ἀδελφοὶ ἅπαντες ταπεινώσωμεν, στεναγμοῖς καὶ ὀδυρμοῖς τύψωμεν τὴν συνείδησιν, ἵνα ἐν τῇ κρίσει τότε τῇ αἰωνίᾳ, ἐκεῖ ὀφθῶμεν πιστοὶ ἀνεύθυνοι, τυχόντες ἀφέσεως· ἐκεῖ γάρ ἐστιν ὄντως ἡ ἄνεσις, ἣν ἰδεῖν ἡμᾶς νῦν ἱκετεύσωμεν, ἐκεῖ ὀδύνη ἀπέδρα λύπη καὶ οἱ ἐκ βάθους στεναγμοί, ἐν τῇ Ἐδὲμ τῇ θαυμαστῇ, ἧς ὁ Χριστός δημιουργός, Θεὸς ὑπάρχων Πατρὶ συνάναρχος. 

****************************************

ΤΡΙΩΔΙΟ

Τριώδιο ονομάζεται το Λειτουργικό Βιβλίο της Εκκλησίας μας το οποίο περιλαμβάνει τους Ύμνους των Κυριακών, απο την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου μέχρι και το Μεγάλο Σάββατο πρίν την Τελετή της Αναστάσεως. Ονομάζεται έτσι διότι οι περισσότεροι Κανόνες του Όρθρου (πρωινή Ακολουθία) περιέχουν τρείς Ωδές ενώ συνήθως περιέχουν εννέα Ωδές - την 8η και την 9η πάντοτε, ύστερα δε διαδοχικά μία από τις πέντε πρώτες.

Το Τριώδιο τοποθετείται στα Αναλόγια των Ναών μας στον Εσπερινό του Σαββάτου της Κυριακής του Τελώνου και του Φαρισαίου αφού πρώτα ο Πρωτοψάλτης το παραλάβει απο την Εικόνα του Χριστού και το ασπασθεί. Έτσι ανοίγει το Τριώδιο, περίοδος η οποία διαιρείται σε τρείς μικρότερες, δηλ. Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου μέχρι Κυριακή της Τυροφάγου, Καθαρά Δευτέρα μέχρι το Σάββατο Του Λαζάρου και Κυριακή των Βαίων το βράδυ μέχρι το Μεγάλο Σάββατο πρίν την Ανάσταση. Παλαιότερα στην περίοδο του τριωδίου συμπεριλαμβάνονταν και η περίοδος από την Κυριακή του Πάσχα μέχρι την Κυριακή των αγίων πάντων. Αργότερα όμως οι ιερές ακολουθίες της περιόδου αυτής περιελήφθησαν σε ιδιαίτερο λειτουργικό βιβλίο το «Πεντηκοστάριο».

Για την διαμόρφωση του Τριωδίου, όπως το έχει στη χρήση της σήμερα η εκκλησία μας, έπαιξαν ρόλο όλες οι χριστιανικές γενεές από τον 5ο μέχρι τον 15ο αιώνα μ.Χ. (Το πρώτο έντυπο του Τριωδίου εξεδόθη το 1522 μ.Χ. στην Βενετία). Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται από τις ασματικές ακολουθίες των εορτών του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά (Β' Κυριακή των Νηστειών), του Οσίου Ιωάννου της Κλίμακος (Δ' Κυριακή των Νηστειών), κ.α. Αποδεικνύεται επίσης από την εισαγωγή του επιτάφιου θρήνου, εγκωμίων, δηλαδή που ψάλλονται στον Επιτάφιο, και από την εισαγωγή των συναξαρίων του Νικηφόρου Καλλίστου του Ξανθόπουλου. Στην διαμόρφωση των ασματικού κύκλου του τριωδίου συνέβαλαν επίσης και διάσημοι υμνογράφοι και μελωδοί της εκκλησίας μας, όπως ο Ρωμανός ο Μελωδός, (βλέπε 1 Οκτωβρίου) και ο Ιωάννης Δαμασκηνός (βλέπε 4 Δεκεμβρίου).

Το τριώδιο περισσότερο από όλα τα εκκλησιαστικά βιβλία που περιέχουν ιερές ακολουθίες οδηγεί τις ψυχές των πιστών τέκνων της ορθοδόξου εκκλησίας στην περισυλλογή και στην κατάνυξη. Για τον λόγο αυτό ονομάζεται και κατανυκτικό τριώδιο. Με τον κύκλο των εορτών του τριωδίου ανανεώνονται τα βιώματα της νηστείας, της εγκράτειας, της μετάνοιας, και της χαρμολύπης.

Οι Κυριακές του Τριωδίου είναι οι εξής:

1. Τελώνου και Φαρισαίου
2. Ασώτου
3. Απόκρεω
4. Τυροφάγου

Η πρώτη εβδομάδα, που τελειώνει την Κυριακή του Ασώτου, λέγεται και Προφωνή ή Προφωνέσιμη, επειδή παλιά προφωνούσαν, δηλαδή διαλαλούσαν ότι άρχιζαν οι αποκριές. Η εβδομάδα αυτή λέγεται και αμόλυτη ή απόλυτη, επειδή τότε οι ψυχές των πεθαμένων βγαίνουν στον Πάνω Κόσμο.

Η δεύτερη εβδομάδα λέγεται Κρεατινή ή της Κρεοφάγου ή Ολόκριγια, επειδή έτρωγαν κρέας και δεν νηστεύουν Τετάρτη και Παρασκευή. Η Κυριακή της εβδομάδας αυτής, η Κυριακή της Απόκρεω, ονομάστηκε έτσι γιατί ήταν η τελευταία μέρα της κρεοφαγίας (από + κρέας) όλης της περιόδου του Τριωδίου.

Η τρίτη εβδομάδα λέγεται Τυρινή ή της Τυροφάγου, επειδή έτρωγαν γαλακτοκομικά προϊόντα. Από τη Δευτέρα, μια εβδομάδα πριν την Καθαρή Δευτέρα, άρχιζε η αποχή από το κρέας και επιβαλλόταν η χρήση τυριού και γαλακτερών σαν ενδιάμεση άσκηση μεταξύ κρεοφαγίας και νηστείας.
*********************************************************************

Η εικόνα της Παναγίας "Ρόδον το Αμάραντον"...

Αναρτήθηκε από ΠΑΤΕΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΡΟΣ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ