Άγιος Ιάκωβος της Ευβοίας, ένας πατέρας γεμάτος αγάπη, ένας εραστής της ησυχίας και της προσευχής

Η Είσοδος του Οσίου Πατρός ημών Ιακώβου της Ευβοίας, εραστού της ησυχίας και της προσευχής στα Άγια των Αγίων, στην Βασιλεία των Ουρανών στις 21 Νοεμβρίου

Εορτάζει στις 22 Νοεμβρίου
«Μετά την κοίμηση του π. Ιακώβου ο άγιος Πορφύριος είπε: – Αυτός (=ο π. Ιάκωβος) είχε μέγα προορατικό χάρισμα, το οποίο έκρυβε επιμελώς γα να μη δοξάζεται. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους αγίους του αιώνα μας».
Και στον π.Νεόφυτο Μόρφου ο άγιος Πορφύριος είπε: «Να πας στον πιο ευγενικό άνθρωπο που έχει η καλογερική σήμερα της Ελλάδος. Να πας στον πιο ταπεινό, να πας στον Γέροντα Ιάκωβο στην Εύβοια».
Αλλά το μεγαλύτερό του χάρισμα ήταν αυτό της πνευματικής πατρότητας.

Άγιος Ιάκωβος της Ευβοίας, εραστής της ησυχίας και της προσευχής

«Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς. μάθετε απ᾿ εμού, ότι πράός ειμι και ταπεινός τη καρδία, και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών·»(Ματθαίος 11:28-29).

Όταν νύχτωνε και οι πατέρες ησύχαζαν στα κελιά τους, ο Γέροντας Ιάκωβος άνοιγε το πίσω πορτάκι της Μονής και μέσα στη νύχτα ξεκινούσε για το ασκητήριο-σπηλιά του Οσίου Δαβίδ.
Έλεγε ο Γέροντας: «Τότε, παιδί μου, δεν υπήρχε δρόμος, ένα στενό μονοπάτι ήτο, και εμείς, μακριά από τον κόσμο, δεν είχαμε τον τρόπο μας να κινηθούμε τη νύχτα. Ούτε ένα φανάρι δεν είχαμε. Τόσο πόθο όμως είχα να πηγαίνω τα βράδια στο ασκητήριο του αγίου μας, και ας είμαι εκ φύσεως δειλός, που τολμούσα να πάω. Καθ’ οδόν όμως, αφού δεν έβλεπα, έπεφτα μέσα σε αυλάκια και χαράδρες και έτσι ήτο αδύνατο να φτάσω. Τότε παρακάλεσα: «Θεέ μου, φώτισέ μου τον δρόμο να φτάσω στο ασκητήριο.» Και ο καλός Θεός άκουσε το αίτημά μου. Από τα πολλά άστρα του ουρανού, μου έδωσε κι εμένα ένα. Αυτό πήγαινε μπροστά και μού ‘φεγγε τον δρόμο. Εγώ, από πίσω του. Έτσι έφτανα στο ασκητήριο. Εκεί, «ελθών ο αστήρ, έστη επάνω του σπηλαίο»• έκανα την προσευχή μου και μετά πάλιν μπροστά ο αστέρας μου φέγγει μέχρι την πόρτα της μονής. Οι πατέρες εκάθευδον και τίποτα δεν καταλάβαιναν από όλα αυτά.»
«Απόψε παιδί μου», αποκάλυψε κάποτε σ’ ένα μοναχό, «συλλειτουργούσα με αγίους και αγγέλους σε θυσιαστήρια που δεν περιγράφονται.
Σαν πεθάνω, να πεις πως κάποιος γέροντας συλλειτουργούσε κάθε νύχτα και ζούσε με την Αγία Τριάδα.»

«πατείν επάνω όφεων και σκορπίων»

Πολλά είναι τα θαύματα του Αγίου Δαυίδ παιδιά μου. Ποτέ δεν είχα βάλει στο νου μου ότι υπάρχουν φίδια και σκορπιοί μέσα στις πέτρες. Ξαφνικά παρουσιάζονται το μεσονύκτιο εκατομμύρια σκορπιοί και γέμισε το ασκητήριο. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση και λέγω: «Χρόνια που έρχομαι εδώ στο ασκητήριο και δεν έχω ξαναδεί σκορπιούς, ούτε και είχα βάλει στη διάνοιά μου ότι εδώ μέσα κάτω από καμία πέτρα μπορούσε να ήταν σκορπιός και να με τσιμπήσει».
Έκανα την προσευχή μου στο Θεό και στον Άγιό μου και ξαφνικά βλέπω, όταν σηκώνω τις πέτρες, εκατομμύρια σκορπιούς από κάτω, ο ένας πάνω από τον άλλο. Τόσοι πολλοί ήταν που γέμισε το ασκητήριο και κρέμονταν και από την οροφή και πέφτανε πάνω στο κεφάλι μου και κάτω.
Τότε τους λέγω, κάνοντας κύκλο με μια πέτρα:
– Από εκεί μέχρι εδώ, όχι παραπέρα, δεν θα ‘ρθείτε να με ταράξετε. Ο Χριστός μου, είπε ότι θα μας δώσει τη δύναμη «του πατείν επάνω όφεων και σκορπίων» και δεν θα μας τσιμπήσουν, ούτε θα μας βλάψει κανείς. Εγώ έτσι πιστεύω, δεν μπορείτε να με τσιμπήσετε. Ο Χριστός μου και ο Όσιος Δαυίδ εκεί θα σας μουδιάσει, να μη μου κάνετε κανένα κακό.
Συνέχισα την προσευχή μου γονατιστός και άκουγα το θόρυβο που έκαναν οι σκορπιοί, βγαίνοντας μέσα από τις πέτρες. Διάβαζα και κοίταζα γύρω μου και απορούσα και έλεγα: Τόσα χρόνια έρχομαι, δεν σκέφτηκα ότι υπάρχουν σκορπιοί στο ασκητήριο. Έρχονταν προς το μέρος μου, αλλά δεν τολμούσαν να περάσουν από το σημείο που χάραξα και έκανα τον σταυρό μου. Μέχρι εκεί σταματούσαν και συνέχισα την προσευχή μου, παρακαλώντας τον Θεό και τον Άγιο να φύγουν από εκεί και να εξοντωθούν.
Ω του θαύματος! Γυρίζω και βλέπω δεν υπάρχει σκορπιός, ούτε τίποτα. Τελείωσα την προσευχή μου, έκανα την δέησή μου στο Θεό τη νύχτα και ο Θεός ακούει μέσα σε εκείνη την ερημιά την προσευχή.
Στη συνέχεια ξεκίνησα για το Μοναστήρι. Στο δρόμο συνάντησα μερικούς χωρικούς, που θέριζαν τα σπαρτά στα χωράφιά τους, τη νύχτα με τη δροσιά και έδεναν δέματα.
– Από που έρχεσαι, πάτερ Ιάκωβε, τέτοια ώρα; με ρώτησαν.
Εγώ ντρεπόμουνα να πω, ότι ήμουν στο ασκητήριο, για να μη σκανδαλίσω τους ανθρώπους, ούτε ήθελα να το ξέρουν. Ήξεραν ότι είχα τα χωριά και εφημέρευα.
– Είχα λίγη δουλειά, είπα, στην εκκλησία και πήγα στο χωριουδάκι εδώ κάτω.
– Πότε πήγες; Από το βράδυ, μήπως πήγες στο ασκηταριό, με ρώτησαν.
– Όχι, τους είπα, πήγα να ανάψω τα καντηλάκια στην εκκλησία, είχα και μία πνευματική δουλειά, με συγχωρείτε, και πήγα στο χωριό κάτω.
Τέλος πάντων, κατάλαβαν αυτοί, αλλά δεν είπαν τίποτα. Έφθασα στο Μοναστήρι και λειτούργησα. Μετά σκέφθηκα που είχα διαβάσει στους βίους των Αγίων, ότι σε ένα ασκητήριο παρουσιάστηκαν σκορπιοί σε έναν γέροντα στην σπηλιά που έμενε. Οι δαίμονες έγιναν σκορπιοί και φίδια και θηρία, για να φοβερίσουν τον ασκητή, τον Άγιο Γέροντα, για να φύγει από το σπήλαιο.
Και σε μένα το ίδιο έγινε εκείνο το βράδυ, οι δαίμονες είχαν γίνει σκορπιοί για να με φοβίσουν.

***

Εμφανίστηκε ολοζώντανος σε ασθενή στην Κύπρο

…Είναι ένα γράμμα που έστειλε κάποιος Χριστιανός από την Κύπρο. Το οποίο συνόδευε ένα άλλο γράμμα του Αγίου Μόρφου.
 Ανδρέας Βοσκού, λέγεται αυτός. Αστυνομικός. Είχε βγάλει ένα σπυρί εδώ στο μέτωπο, το οποίο όμως είχε μολυνθεί και είχε πρηστεί όλη η περιοχή του, με αποτέλεσμα το αριστερό μάτι του να είχε κλείσει και να μην βλέπει. Είχε ακούσει για τον Άγιο γέροντα Ιάκωβο. Είχε διαβάσει τα βιβλία του. Και τον παρακάλεσε με όλη του την καρδιά. Μετά την κοίμηση του Αγίου γέροντος Ιακώβου, το 1999.
 «Πάτερ Ιάκωβε, πάρε την Αγία Κάρα του οσίου Δαυίδ κι έλα σε παρακαλώ να με σταυρώσεις.». Κι όπως το βράδυ ξάπλωσε, δεν είχε αποκοιμηθεί, βλέπει δίπλα στο κρεβάτι του ολοζώντανο τον γέροντα Ιάκωβο και με έναν Σταυρό, τον σταύρωνε στο μέτωπο. Καθώς πήγε όμως να τον σταυρώσει, βλέπει τον διάβολο δίπλα και φωνάζει: «Μην τον αγγίζεις. Είναι δικός μας αυτός. Είναι δικός μας.».
Ο Άγιος γέροντας Ιάκωβος αντέταξε: «Δεν είναι δικός σας». «Είναι δικός μας.» επανέλαβε ο διάβολος, «Γι’ αυτές και γι’ αυτές τις αμαρτίες.» Και άρχισε να απαριθμεί τις αμαρτίες του ανθρώπου. Ο άγιος Ιάκωβος του απάντησε: «Δεν είναι δικός σου. Αυτά που λες τα εξομολογήθηκε και έχουν συγχωρεθεί.» «Όχι, έχει κι άλλες αμαρτίες που δεν τις εξομολογήθηκε.» «Αυτά, έχουν συγχωρεθεί με καλές πράξεις και αγαθοεργίες που έχει κάνει.» Κι ο σατανάς του ξανάλεγε: «Μην τον αγγίζεις. Είναι δικός μας αυτός.». Τότε ο άγιος βάζει τη παλάμη του στην πλάτη του και την πίεζε και του λέγει: «Ανδρέα, πες στους δαίμονες ότι είσαι σωσμένος.» Δοκίμασε να το πει αλλά εκείνος είχε πάρει τέτοια τρομάρα και φοβία που δεν μπορούσε να ανοίξει το στόμα του.
 Τον πίεζε στην πλάτη ο γέροντας: «Ανδρέα. Πες στους δαίμονες ότι εί-μαι σω-σμέ-νος.». Εκείνος ίσα-ίσα πήγε να πει, δεν τα κατάφερε. Τρίτη φορά, τον πιέζει με πολύ δύναμη ο γέροντας Ιάκωβος στην πλάτη και του λέει: «Πες τους, είμαι σωσμένος.» Από την πίεση αυτή που αισθάνθηκε, κατάφερε να προφέρει τη φράση «Είμαι σωσμένος.» Με το άκουσμα αυτής της φράσεως, ο δαίμονας εξαφανίστηκε.
 Αποκοιμήθηκε. Το πρωί σηκώθηκε. Πάει στο μπάνιο και κοιτάζει το μέτωπό του, είχε ανοίξει και έτρεχε απ’ το σπυρί αυτό πύον, μεγέθους ενός τσιγάρου, όπως είπε. Πάει στη γυναίκα του που ήταν στην κουζίνα και της λέγει τι έγινε. Κοιτάζει η γυναίκα του. Κάνει τον σταυρό της. Και της αφηγήθηκε ότι είχε συμβεί. «Παρακάλεσα τον άγιο, ασπάσθηκα τις φωτογραφίες του και μου παρουσιάσθηκε». Και της αναφέρει ότι ένοιωθε την παλάμη του στην ράχη του. Κοιτάζει η γυναίκα πίσω στην πλάτη του και βάζει μια κραυγή: «Παναγία μου» και βαζει το δακτυλο της. Την ρωτάει, τι έγινε και του λέγει: «φαίνεται αποτυπωμένη η παλάμη του χεριού του γέροντος Ιακώβου στην πλάτη σου». Ήταν ανάγλυφη κι η οποία παρέμεινε επί τρεις ημέρες.

***

Θαυμαστή διάσωση αεροπλάνου στον Ατλαντικό ωκεανό από τον Άγιο Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη

“Πριν αρχίσουμε να διασχίζουμε τον ατλαντικό ωκεανό πέσαμε σε καταιγίδα.
Κεραυνός χτύπησε το τζάμι του πιλοτηρίου και το ράγισε.
Χτύπησε αμέσως το σήμα “προσδεθείτε” και έγινε συμπίεση. Δηλαδή πέφταμε, χάναμε ύψος και φτάσαμε γύρω στα 18000 πόδια. Πολύ χαμηλά για την πτήση μας.
Το πλήρωμα έβαζε χαρτόνια στο τζάμι, για να κρατά αντίσταση για να μην φύγει τελείως το τζάμι.
Όταν άναψε “προσδεθείτε”, έκανα την προσευχή μου και επικαλέστηκα τον πατήρ Ιάκωβο και τον Όσιο Δαυίδ…
Είχα τις εικονίτσες τους πάντα μαζί μου και τις κράταγα στα χέρια μου εκείνες τις δύσκολες στιγμές και τους παρακαλούσα πολύ έντονα.
Ήταν το μόνο που μπορούσα να κάνω. Καθόμουν στην τρίτη σειρά στην business class στο παράθυρο στην αριστερή μεριά του αεροπλάνου.
Και βλέπω ξαφνικά μέσα από τα σύννεφα να βγαίνει πετώντας ο πατήρ Ιάκωβος!!!
Τα ράσα του είχαν φουσκώσει από τον αέρα σαν ομπρέλα και είχε το δεξί του χέρι ψηλά με ανοιχτή παλάμη ερχόμενος προς το αεροπλάνο…
Τις στιγμές της πτώσεως έβαλε το χέρι του στην κοιλιά του αεροπλάνου και το κράτησε στη χούφτα του μέχρι που το σταθεροποίησε. Αφού το σταθεροποίησε στην πορεία του, χάθηκε μέσα στα σύννεφα από την ίδια μεριά πού ήρθε….
Ήταν κάτι το συγκλονιστικό!!!
Μοναδική εμπειρία και χαρά που βλέπεις το πόσο ζωντανή είναι η πίστη σου και πόσο κοντά μας είναι οι Άγιοι μας! Πόσο ζωντανοί είναι! Δοξάζω τον Θεό αν και δεν είχα την ευτυχία να τον γνωρίσω και τον είδα τόσο θαυμαστά αυτές τις πολύ δύσκολες στιγμές της πτώσεως.
Χανόμασταν γύρω στους διακόσιους πενήντα ανθρώπους. Ήμασταν στο έλεος του Θεού. Ο Γέροντας έκανε το θαύμα του…”
Δημήτριος Δραγάτσικας, κάτοικος ΗΠΑ.
Για την μεταφορά από το Ημερολόγιο της Ι. Μ. Εδέσσης, (2016 ~ Αφιερωμένο στον Μακαριστό Άγιο Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη…) Βασίλειος Γ. (εκ των “συν αυτώ”…)
https://amfoterodexios.blogspot.gr/2017/02/superman-250-18000.html

***

Πάντοτε λέω δόξα σοι ο Θέος, είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον, όπως κι ο Ιώβ. Άγιος Ιάκωβος της Ευβοίας (Τσαλίκης)
https://iconandlight.wordpress.com/2018/05/07/23387/

Να πας στον πιο ευγενικό άνθρωπο, στον πιο ταπεινό, να πας στον Γέροντα Ιάκωβο. Μητροπολίτου Μόρφου Νεόφυτου
https://iconandlight.wordpress.com/2016/03/11/%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CE%B9%CE%BF-%CE%B5%CF%85%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80/

Η Ουράνια δόξα των οσίων γερόντων Ιακώβου και Ευμενίου
https://iconandlight.wordpress.com/2017/05/21/%CE%B7-%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%B4%CF%8C%CE%BE%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BF%CF%83%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%8C%CE%BD%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8E/

Ο συλλειτουργός των Αγγέλων, ο άγιος με τους χερουβικούς οφθαλμούς, Άγιος Ιάκωβος της Ευβοίας
https://iconandlight.wordpress.com/2018/11/27/25985/

Άγιος Γέροντας Ιάκωβος της Ευβοίας «Ήθελα να πάω στους Αγίους Τόπους, να εύρω μία σπηλιά…»
https://iconandlight.wordpress.com/2016/11/21/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%B9%CE%AC%CE%BA%CF%89%CE%B2%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CF%85%CE%B2%CE%BF%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%AE/

Ο Άγιος Γέροντας Ιάκωβος της Ευβοίας ένας ήλιος αγάπης, ένα ζωντανό ”ευαγγέλιο” του Χριστού
https://iconandlight.wordpress.com/2017/11/21/%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%B9%CE%AC%CE%BA%CF%89%CE%B2%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CF%85%CE%B2%CE%BF%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%AD/

Πίστη στον Θεό και προσευχή… να βάζη ο Θεός το χέρι Του και στην Εκκλησία μας και στο κράτος και στον κόσμο, διότι οι μέρες είναι πολύ πονηρές και πολύ δύσκολα χρόνια. Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης της Ευβοίας
https://iconandlight.wordpress.com/2019/03/20/27466/

Οι Άγιοι Ιάκωβος της Ευβοίας και Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ – περί Νηστείας
https://iconandlight.wordpress.com/2018/02/21/21766/

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης, ”η μητέρα μου μου έμαθε να προσεύχομαι, να κάνω μετάνοιες και νηστείες”.
https://iconandlight.wordpress.com/2017/11/29/20175/

«Εγώ διετάχθην από τον Θεό να σε θεραπεύσω, ήταν σήμερον να φύγεις αλλά εγώ σε άφησα για την αύριο.» Όσιος Ιωάννης ο Ρώσος ο Ομολογητής
https://iconandlight.wordpress.com/2017/05/26/%CE%B5%CE%B3%CF%8E-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CF%84%CE%AC%CF%87%CE%B8%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B8%CE%B5%CF%8C-%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CE%B5-%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5/

Απολυτίκιον Αγίου Ιακώβου Τσαλίκη. Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτης.

Λιβισίου τον γόνον, και Ευβοίας το καύχημα, εν εσχάτοις χρόνοις φανέντα, μοναστών φίλον γνήσιον, Ιάκωβον τιμήσωμεν πιστοί, τον νέον ησυχίας εραστήν, τον παρέχοντα ιάσεις παντοδαπάς, τοις ευλαβώς κραυγάζουσι• Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, Δόξα τω σε θαυμαστώσαντι, Δόξα τον εν εσχάτοις χρόνοις και καιροίς σε αγιάσαντι.

Της εορτής. Ήχος δ΄.

Σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον, και της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις. Εν ναώ του Θεού τρανώς η Παρθένος δείκνυται, και τον Χριστόν τοις πάσι προκαταγγέλλεται. Αυτή και ημείς μεγαλοφώνως βοήσωμεν· Χαίρε, της οικονομίας του Κτίστου η εκπλήρωσις.

Μεγαλυνάριον

Χαίροις Λιβισίου θείος βλαστός, χαίροις της Ευβοίας θεοδώρητος θησαυρός, χαίροις μοναζόντων επίσκεψις και σκέπη, πατέρων μέγα κλέος, θείε Ιάκωβε.

Ήχος πλ. α΄. Χαίροις, ασκητικών.

Χαίροις, καθαροτάτω νοΐ, συλλειτουργών ταις παμφαέσι δυνάμεσι, και νέμων της αφθαρσίας, το ειρηνόδωρον φώς, και του αναστάντος, τα χαρίσματα. Διό εις τα άγια, των αγίων εισέδυσας, εν ευφροσύνη, θεωρών τα απόρρητα, και τοις καλλεσι, Χερουβείμ ευφραινόμενος. Όθεν κλυτέ Ιάκωβε, Δαβίδ ομοδίαιτον, και εραστόν Ιωάννην, ακαταλήκτως εξέπληττες, του Λόγου μεθέξει, προσλαβών την εξουσίαν, απάσης κτίσεως.

Δόξα. Ήχος πλ. δ΄.

Εορτάσωμεν αγαλλόμενοι, τα εισόδια του φωταυγούς Ιακώβου, του αγγέλου της Ευβοίας, και θεοδωρήτου ημών αντιλήπτορος. Και γαρ σήμερον, η απείρανδρος Δέσποινα, τούτον ως ηγαπημένον συνεισήγαγεν, εις παστάδα αιώνιον. Διό βοήσωμεν· Χαίροις, όσιε, της Τριάδος κατάλυμα, ο προστάσσων τους αγίους εν χρηστότητι. Χαίροις, ο κτησάμενος εν οδύνη της κενώσεως, των αποκρύφων την γνώσιν, και επιστάμενος των χρόνων την έκβασιν. Ευλόγησον ημάς, παναοίδιμε, δεόμεθα.

Ιδιόμελον. Ήχος πλ. β΄.

Εν νηπτική ησυχία και καθαρότητι, ενώπιον του θείου θρόνου γονυπετών, πτέρυγας εκτήσω αγγελικάς. Χαίρων τοίνυν μετά χαιρόντων, και κλαίων μετά κλαιόντων, κήπος γέγονας αρωμάτων θεουργικών, ευωδίαν εκχέων, τοις εγγύς και τοις μακράν. Όθεν, Ιάκωβε πανάριστε, διανύων τας αποστάσεις θαυμαστώς, υπερέβης εν Πνεύματι, και χρόνον και χώρον. Διό εν ημέρα των Εισοδίων, εισώδευσας εις τας ερατεινάς σου μονάς, δωρούμενος ημίν το μέγα έλεος.

Το θαύμα του οσίου Ιακώβου του εν Ευβοία και η ομολογία του αγίου Φιλουμένου του Κυπρίου – Ο ίδιος ο κ.Ανδρέας Βοσκού διηγείται το θαύμα από το 16′