ΠΑΘΟΣ, ΧΑΡΜΟΛΥΠΗ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

    Στην ταλαίπωρη, παραστρατημένη ανθρωπότητα θάρθει κάθε χρόνο ο χειμώνας, θάρθει και η άνοιξη. Ο χειμώνας ερχόμενος θα φέρει μαζί του το φως των Χριστουγέννων. Η άνοιξη το φως της Αναστάσεως. Από χρόνο σε χρόνο, στην ίδια χώρα οι χειμώνες και οι ανοίξεις δεν διαφέρουν πολύ μεταξύ τους. Μεγάλες διαφορές, όμως παρουσιάζει η κατάσταση, στην οποία οι γιορτές αυτές βρίσκουν τους ανθρώπους σε διάφορους τόπους και σε διάφορες εποχές.

    Σε περιόδους και σε τόπους ομαλότητας, ελευθερίας , ειρήνης, ευμάρειας, οι χριστιανοί, ζώντας ήσυχα με την οικογένειά τους, συμμετέχουν μυστικά στα γεγονότα της γέννησης, των παθών και της Ανάστασης του Χριστού, όπως τα ζωντανεύει η Εκκλησία, χωρίς περισπασμούς. Τους απασχολεί μόνο το θέμα, πρώτα να νηστέψουν όσο μπορούν, να ζήσουν τα εορταζόμενα και στο τέλος να διασκεδάσουν καλά. Μιλάμε τώρα, για ευσεβείς ανθρώπους, γιατί οι άλλοι οι πολλοί, ξέρουν καλά πότε έρχονται οι χριστιανικές γιορτές, αλλά βλέπουν σ’ αυτές μόνο τη διασκέδαση.

    Για σκεφθείτε, όμως, να έρχονται οι γιορτές, ας πούμε τώρα το Πάσχα και να είστε·

    Χριστιανός στην σκλαβωμένη από τους Τούρκους Ελλάδα. Κρυπτοχριστιανοί υπάρχουν μέσα στη σημερινή Τουρκία. Χριστιανός μέσα στη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της Γκε-Πε-Ου. Χριστιανός σήμερα στο Μπενίν ή στο Σουδάν της Αφρικής με οκτώ παιδιά πεινασμένα, χωρίς φαγητό και τα μισά άρρωστα. Χριστιανός, όπως εμείς στην Κατοχή, που κάναμε Ανάσταση το πρωί, γιατί την νύκτα απαγορευόταν η κυκλοφορία και το πασχαλινό γεύμα μας ήταν λιτό, και για μερικούς νηστίσιμο. Χριστιανός και σε μια πόλη της Ευρώπης σήμερα, ξαπλωμένος σ’ ένα κρεβάτι νοσοκομείου, με καρκίνο.

* * *

    Για να έλθουμε στην κατάσταση των ημερών μας, από το περασμένο καλοκαίρι μας σφυροκοπούν με τις μαύρες προβλέψεις για την οικονομική κρίση που έρχεται. Έστω ότι έρχεται μια δύσκολη κατάσταση. Μια δυο φορές έπρεπε οπωσδήποτε να μας το πουν. Τι χρειάζεται να το κοπανάνε στ’ αυτιά από το πρωί μέχρι το βράδυ, αντί να μας δίνουν κουράγιο και συμβουλές πως να το αντιμετωπίσουμε καλύτερα; Εδώ σ’ αυτή την συνεχή καταστροφολογία υπάρχει κάτι ύποπτο. Μήπως κάποιοι σκοτεινοί κύκλοι θέλουν να καταρρίψουν το ηθικό των ανθρώπων. Η κρίση οφείλεται κατά το μισό στη διασπορά της απαισιοδοξίας. Φανταστείτε έναν στρατηγό να λέει στους στρατιώτες του συνεχώς· «Ξέρετε, εκεί που πάμε θα ηττηθούμε, ασφαλώς θα ηττηθούμε, είναι βέβαιο ότι θα ηττηθούμε». Αυτό είναι το καθήκον του;

* * *

    Μέσα σ’ αυτή την ατμόσφαιρα, αυτή η στήλη τον Δεκέμβριο εξέφρασε την προσδοκία ότι η αναμονή των Χριστουγέννων θα έφερνε στις ψυχές όλων των συμπολιτών μας γαλήνη και χαρά. Διαψευσθήκαμε. Ο Διάβολος είχε το σχέδιό του. Με αφορμή το θανάσιμο λάθος ενός αστυνομικού, σα να την ζητούσαν με πόθο αυτή την αφορμή, ένας μικρός αριθμός ανθρώπων απελευθέρωσαν τα βάρβαρα ένστικτά τους και επεδόθησαν σε καταστροφές σε βάρος συμπολιτών τους, που δεν έφταιγαν σε τίποτε. Δηλητηριάστηκε για καλά η χαρά των Χρι-στουγέννων.

    Τώρα βαδίζουμε προς το Πάθος του Κυρίου και της Ανάστασης, μέσα στο συνεχή βόμβο των προβλέψεων «έρχεται κρίση, έρχεται κρίση». Λοιπόν, κατά τις ημέρες της βιώσεως των Παθών, η ατμόσφαιρα αυτή θα μας βοηθήσει να ζήσουμε εντονότερα την «χαρμολύπη».

    Και, αν είμαστε αληθινοί χριστιανοί, το βράδυ της Ανάστασης, όταν ακούσουμε το «Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται», θα αποτινάξουμε την διαβολική απελπισία, θα ζήσουμε τη χαρά της Ανάστασης και θα πούμε· «Χριστέ μου, ότι κι αν συμβεί, πιστεύουμε ότι στο τέλος Ανάσταση μας περιμένει. Η λύπη ημών εις χαράν γενήσεται (Ιωάν. ιστ΄ 20).

Θ. Κετσέας

«ΕΝΟΡΙΑΚΑ ΝΕΑ» Απρίλιος 2009.

 

ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ