Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΥ ΑΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕ ΤΟΝ ΔΡΑΚΟ

Η γη της Καππαδοκίας ανέδειξε εξέχουσες μορφές της Ορθοδοξίας μας, που υπηρέτησαν την Εκκλησία με ασάλευτη πίστη και μαρτύρησαν στο όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ανάμεσά τους ήταν και ο όσιος Αγαπητός ο Ομολογητής και θαυματουργός, Επίσκοπος Σινάου, τη μνήμη του οποίου τιμά η Ορθόδοξη Εκκλησία μας στις 18 Φεβρουαρίου.

Ο όσιος Αγαπητός έζησε κατά την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού. Σε νεαρή ηλικία αναχώρησε για μοναστήρι κοντά στη Σίναο και έγινε μοναχός. Αγαπήθηκε από τον ηγούμενο εξαιτίας της ενάρετης ζωής του και διδάχθηκε τα ιερά γράμματα.
Έλαβε δε από τον Θεό και το χάρισμα των θαυμάτων και ευεργετούσε όσους προσέτρεχαν σε αυτόν. Παραδίδεται μάλιστα ότι με την προσευχή του, και μόνο, θανάτωσε ένα μεγάλο δράκο που φανερώθηκε κοντά στο μοναστήρι και αφάνιζε ανθρώπους και ζώα!
Αργότερα, επί αυτοκράτορα Λικινίου, ο όσιος Αγαπητός προσελήφθη στο στράτευμα. Εκεί είδε να βασανίζονται για την πίστη τους στον Χριστό οι καλλίνικοι μάρτυρες Βικτώριος, Δωρόθεος, Θεόδουλος, Αγρίππας και άλλοι πολλοί. Αμέσως θέλησε και αυτός να γίνει κοινωνός του μαρτυρίου τους. Και ενώ εκείνοι ετελειώθησαν εν Χριστώ διά του ξίφους, αυτός -αν και τον χτύπησαν με ακόντιο- διαφυλάχθηκε σώος και αβλαβής, κατ’ οικονομία Θεού, για να οδηγήσει πολλούς στη σωτηρία.
Μετά τη στρατιωτική θητεία και όταν πλέον αυτοκράτορας ήταν ο Μέγας Κωνσταντίνος, επιδόθηκε στη μελέτη του Ιερού Ευαγγελίου και ο Επίσκοπος της πόλεως Σινάου τον χειροτόνησε Πρεσβύτερο. Μετά την κοίμηση του Επισκόπου του και ύστερα από κοινή γνώμη κλήρου και λαού, εξελέγη Επίσκοπος. Και, αφού αρχιεράτευσε θεοφιλώς, κοιμήθηκε με ειρήνη.

«Ὂν ἠγάπησας, Ἀγαπητέ, Δεσπότην,
Οὗτος καλεῖ σε πρὸς τόπους, οὓς ἠγάπας».

Κυριακή της Απόκρεω, μια μόλις ανάσα από τη Μεγάλη Σαρακοστή.

 

 

 

 Ήδη η παύση της κρεοφαγίας (απο-κρεω) αποτελεί τον προθάλαμο της αυστηρής νηστείας που θα ακολουθήσει. Ας δούμε ωστόσο τι λέει σχετικά ο Απόστολος Παύλος, απευθυνόμενος στους Κορινθίους. Μήπως το θέμα είναι καθαρά, ή έστω κυρίως, πνευματικό;

Η ακόλουθη αποστολική περικοπή προέρχεται από την Α’ προς Κορινθίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου (8,8-9,2) και δίνεται σε μετάφραση:
Αδελφοί, δεν είναι οι τροφές που θα καθορίσουν τη θέση μας απέναντι στον Θεό∙ ούτε αν δεν φάμε κάποιες από αυτές χάνουμε κάτι ούτε αν φάμε αποκτάμε κάτι παραπάνω. Προσέξτε, όμως, μήπως το ελεύθερο αυτό δικαίωμα σας γίνει αιτία να σκοντάψουν και να πέσουν εκείνοι που η πίστη τους είναι αδύνατη. Πράγματι, αν κάποιος από αυτούς δει εσένα, που έχεις τη «γνώση», να κάθεσαι στο τραπέζι ενός ειδωλολατρικού ναού, η συνείδησή του, αφού αυτός είναι αδύνατος, δεν θα παρασυρθεί από το παράδειγμά σου και δεν θα παρακινηθεί να τρώει τα ειδωλόθυτα; Έτσι, η δική σου «γνώση» θα προκαλέσει τον χαμό αυτού του αδυνάτου, του αδελφού μας, για τον οποίο ο Χριστός έδωσε τη ζωή του. Αμαρτάνοντας όμως με αυτόν τον τρόπο απέναντι στους αδελφούς και πληγώνοντας τη συνείδησή τους που είναι αδύνατη, αμαρτάνετε απέναντι στον ίδιο τον Χριστό. Γι’ αυτό, αν κάποια τροφή μπορεί να γίνεται αιτία να σκοντάφτει και να πέφτει ο αδελφός μου, εγώ δεν θα βάλω ποτέ κρέας στο στόμα μου, για να μην γίνω αιτία να πέσει ο αδελφός μου. Πάρτε παράδειγμα εμένα. Δεν είμαι απόστολος; Δεν είμαι ελεύθερος; Δεν είδα αναστημένο τον Ιησού, τον Κύριό μας; Δεν είστε εσείς ο καρπός του κόπου μου στην υπηρεσία του Κυρίου; Κι αν ακόμα άλλοι αρνούνται να με αναγνωρίσουν ως απόστολο, για σας οπωσδήποτε είμαι∙ γιατί η ίδια η ύπαρξη της Εκκλησίας σας είναι η απόδειξη πως είμαι απόστολος…